Звычайны дармаед

– У мяне была свая кропка на рынку ў 2012-м: вазіў адзенне на продаж, справы ішлі нядрэнна. Улетку 2014 года продажы ўпалі, а тут яшчэ новы закон увялі, па якім мне трэба было і бухгалтарскі ўлік весці самому, уяўляеш? У рэшце рэшт я закрыў ІП і застаўся без працы. У гандлёвым цэнтры «Эвіком» у Віцебску 14-ы шэраг, дзе я стаяў, цяпер увесь пусты, ды і на ўсім рынку пакупнікоў амаль няма, а прадаўцы, што засталіся, днямі сядзяць у тэлефоне. Тыя, хто быў у гандлі ўжо даўно, змаглі ўтрымацца. А я не змог. Трэба было раней пачынаць, а то зайшоў у аўтобус на апошнім прыпынку.

Працы цяпер асабліва няма, з чаго падатак плаціць? Вось збіраюся шукаць вакансіі на біржы, хоць не асабліва ўпэўнены, што там можна знайсці нешта талковае.

– Быў апошні дзень сесіі, наперадзе вакацыі – я шчаслівая і стомленая лягла спаць. І тут мама прыносіць ліст аб «дармаедстве». Я настолькі разгубілася спрасонку – першая думка ў мяне была пра тое, дзе ж я вазьму грошы на падатак, цэлых 360 рублёў? Праз хвіліну я, вядома, зразумела, што ліст прыйшоў мне па памылцы. Я сабрала ўсе даведкі з універсітэта, што я з’яўляюся студэнткай і была ёй у 2015 годзе, адвезла дакументы ў падатковую. Там усё прынялі, папрасілі прабачэння за памылку і наогул вельмі здзівіліся.

Закон увялі, але саму сістэму не наладзілі, каб лісты прыходзілі толькі тым, каму трэба. Мне прыйшлося ехаць ва ўніверсітэт на вакацыях, а калі б я была ў іншым горадзе, было б увогуле нязручна. Пакуль мяне гэты закон асабліва не закрануў. Але наогул мне не падабаецца ідэя пра абавязковую працу, што калі, напрыклад, я захачу з’ехаць за мяжу? Чаму я павінна камусьці даваць справаздачу?