Пра стыль
Раней мне падабаўся спартыўны стыль, я ўвесь час насіла красоўкі. «Маленькай чорнай сукенкі» ў маім гардэробе не існавала. Цяпер адбываецца пераход да класікі, але ёсць і нефармальныя рэчы.
Раней мяне ўспрымалі несур'ёзна з-за таго, што я молада выглядаю. За дзелавым стылем шмат што можна схаваць, ён дадае сур'ёзнасці. Наогул знешні выгляд часта вызначае, як да цябе будуць ставіцца.
Тое, як апранаецца чалавек, – для мяне паказчык. Справа не ў тым, ці каштуюць рэчы на чалавеку тысячы долараў, а ў тым, з густам апрануты чалавек ці не.
Пра беларускіх дызайнераў
Беларусы пачалі больш цікавіцца модай, набываць у беларускіх дызайнераў. Праўда, ёсць і адваротны бок медаля: купляюць аднолькавыя рэчы. У адной і той жа дызайнерскай рэчы можна сустрэць яшчэ пяць чалавек.
З беларускіх дызайнераў мне падабаюцца брэнд KILLTODAY, Вольга Самошчанка, Анастасія Ямінская. У майстэрні Ямінскай Jamido monofactura друкуюць прынты на льняной тканіне і робяць рэчы з ільну.
Раней у мяне было шмат рэчаў, але многія я прадала на барахолцы «Open Шкаф».
У Беларусі праблема з мас-маркетам. У крамах рэдка можна знайсці нешта класнае: даводзіцца закупляцца ў іншых краінах або на маркетах. «Open Шкаф» – выдатная магчымасць набыць дызайнерскія рэчы, якія камусьці ўжо не патрэбныя.
«Я граю тэхна. І мне падабаецца, што я магу хадзіць у антытэхна-майцы ад “Бассоты”»
Пра любоў да чорнага
У мяне шмат рэчаў чорнага колеру – лаканічна і заўжды добра выглядае. Ёсць старое класічнае правіла: апранаць не больш за тры колеры. Больш за тры колеры камбінаваць складана: бывае перабор.
Я люблю чорны яшчэ таму, што граю тэхна, часта бываю на тэхна-вечарынках, і гэта зноў жа адсылка да класікі. Аднак апошнім часам у гардэробе пачынаюць з'яўляцца рэчы пастэльных тонаў, бэжавага і пяшчотна-ружовага колеру. Ёсць і яркія: напрыклад, байка зялёнага колеру.
«Слухаўкі Marshall Major – мае трэція. Аднойчы ўбачыла іх на дызайнерскім рэсурсе і адразу запісала ў wish-list. Люблю гэтую мадэль, купляю пары адну за адной»
«У такой ззяючай сукенцы можна пайсці на рэйв. Аднойчы я вырашыла яе прымерыць, і ўсё сышлося»
Пра абутак
Любімы абутак – чаравікі. Я набываю басаножкі раз на тры гады, і яны не зношваюцца, таму што ў нас вельмі кароткае лета. Чаравікі я набываю два разы на год. Раней знаходзіла добрыя мадэлі ў Hush Puppies. Цяпер з крамаў больш за ўсё падабаюцца Basconi і Next.
Пра зімовы абутак
У мяне няма зімовых ботаў. Набываць зімовыя рэчы для мяне – пакута. Дрэнна стаўлюся да угаў. Калі пачынаецца гутарка пра іх, я кажу: «Вы калі-небудзь бачылі ў Парыжы чалавека ў угах? Не. І наўрад ці сустрэнеце». У Беларусі я дагэтуль бачу людзей у угах са стразікамі «па-багатаму». Угі – гэта тое, што я не апрану, нават калі мне заплацяць.
Пра зімовую вопратку
Знайсці зімовае паліто ў Менску складана: альбо высокая цана, альбо не сядзіць, альбо незразумела, на каго пашыта.
Маё зімовае паліто – гэта цэлая сістэма. У мяне ёсць звычайнае восеньскае чорнае паліто. Калі надыходзіць зіма, я апранаю наверх двухбаковую накідку, зашпільваюся – атрымліваецца зусім іншае паліто. У мінулым годзе яно выглядала інакш: я накідвала наверх камізэльку са штучнага футра, і яно выглядала паўфутравым. Каб быць цікава апранутым, неабавязкова набываць мегадарагія рэчы або ездзіць у экзатычныя краіны, – можна ўзяць і што-небудзь самастойна змайстраваць
Пра дрэс-код black tie
Летась я была на RADA Awards, і там быў дрэс-код black tie. Усё, як у Галівудзе: чырвоны дыван, сукенкі ў падлогу, адчуванне, як на балі. Часам карысна апранацца святочна, а не будзённа. Мне здаецца, усім трэба раз на год ці два апранаць нешта шыкоўнае і прыгожае, каб адчуваць свята. Я ўсіх заклікаю: прыбірайцеся!
Памятаю, калі адкрывалі клуб «Бурлеск», са мной адбылася дзіўная гісторыя. Я вырашыла апрануцца гулліва і прыйшла ў дыядэме са страўсавых пёраў – словам, з'явілася ў «Бурлеску» ўся ў «бурлеску». Прыйшла, а там усе ў звычайнай вопратцы. Палова знаёмых людзей проста не віталася са мной. Заўсёды можна перабраць у душэўных парывах.
Аднойчы летам бачыла жанчыну ў сланцах і футры. Адчула сябе, нібы ў Лас-Вегасе: яна быццам толькі што з казіно выйшла ў непрадказальнае надвор'е.
Пра трэнды
Цяпер адзін з трэндаў – тэма постапакаліптыкі: завязаныя байкі, шматслойнасць, ахраматычныя колеры. У нас пакуль вобразы не вельмі прадуманыя. Беларускія рэйверы кіруюцца хутчэй такім падыходам: «апрануў чорнае і пайшоў». Але гэта не іх віна, а віна выбару – у крамах усё стандартнае.
Гоша Рубчынскі – малайчына. Магу сказаць гэта як рэкламістка. Мая любімая частка яго канцэпцыі – праца з чужымі лагатыпамі. Так, ён хайпануў, але цяпер я не бачу, каб гэта атрымала развіццё.
Калі хочаш прасунуць хэштэг, каб цябе запомнілі, выкарыстоўвай прынты з кірыліцай. Добры прыклад «Бассоты». Калі бачыш майкі з надпісамі «мне не нужны твои лайки» і «пожалуйста, выключите техно», адразу пазнаеш «Бассоту».
Ёсць байкі з Кастрычніцкай вуліцай. Manchak Apparel выкарыстоўвалі фразу «Я могу объяснить». Вядома, важна, што пішаш. І гэта насамрэч працуе. Калі бачыш чалавека ў такой жа цішотцы ці байцы, адразу кажаш яму: «Прывітанне, як справы?» І вось ён ужо твой знаёмы, вы камунікуеце.
Я рабіла майкі са словам «Гары». Ужо задумала другі выпуск. Зараз амаль у кожнага ёсць магчымасць пайсці і зрабіць індывідуальную цішотку з любой фразай.
«Гэта мая ўлюбёная скураная сумка брэнда “Цырымонія”. Я набывала яе ў “Зеркале”. Ёй 6 гадоў, і ёй зносу няма»
Пра абыякавасць да брэндаў
Мне ўсё адно, якога брэнда рэч. Я магу быць у дарагой дызайнерскай сукенцы або ў звычайнай майцы, надрукаванай «Бассотай», – не запарваюся. У мяне няма такой устаноўкі: «Хаджу ўвесь час толькі ў Reserved». Не, я хаджу ўсюды і ніколі не ведаю, дзе і што куплю. Напрыклад, у ГД «На Нямізе» магу знайсці класныя скураныя пальчаткі, якія каштуюць капейкі. Магу зайсці ў сэканд і нешта купіць – нармальна да гэтага стаўлюся.
У мяне ёсць гадзіннік Tissot, а ёсць і гадзіннік, набыты ў пераходзе. Стараюся максімальна адысці ад імя. Думаю, што брэнды не павінны кіраваць намі. Наадварот, яны мусяць нам даплачваць за тое, што мы іх рэкламуем. Я працую ў рэкламе і, магчыма, таму не звяртаю ўвагі на брэнды. Першая і важная ўмова – каб рэч спадабалася. У другую чаргу важна, які гэта брэнд.
«Усе пытаюцца, дзе я ўзяла гэты швэдар з аленямі. Адказваю: “На барахолцы за адзін беларускі рубель”»
Пра геаграфію і стыль
Па настроі мне бліжэй за ўсё Берлін. Адтуль прывезлі тое, што на вечарыны трэба хадзіць у чорным, уся эстэтыка total black – адтуль. Люблю Італію. Не магу сказаць, што мне падабаліся ўсе рэчы, якія я бачыла ў Італіі, асабліва рушы – не вельмі разумею, як на сябе іх надзець.
У Амстэрдаме ёсць раён дзевяці вуліц (De 9 Straatjes). Абавязкова заходжу туды, там мноства дызайнерскіх крамаў. Дарэчы, у Літве таксама можна знайсці шмат крамаў, дзе па цане мас-маркета можна знайсці класныя рэчы, і яны абыдуцца яшчэ танней, чым рэчы беларускіх дызайнераў.
Пра ўсвядомленае спажыванне
Я пескетарыянка. Я не ем мяса і кепска стаўлюся да ўсяго, што зроблена з футра. Аднак у мяне ёсць боты, сумка і некаторыя аксэсуары са скуры. Пакуль не магу ад гэтага адмовіцца, але апраўдваю гэта тым, што купляю сумку на шэсць гадоў і не змяняю.
Мы ўсе карыстаемся гэтай планетай. Не трэба забываць, што далей таксама нехта будзе тут жыць. Важна адказней падыходзіць да спажывання і да таго, што мы носім і наносім на сябе. Не думаю, што дзеля бездакорных чырвоных вуснаў павінны пакутаваць малпачкі або коцікі, на якіх тэстуюць памаду. Я і мяса не ем, таму што мне шкада жывёл.
Пра Менскі тыдзень моды і эйджызм
Нядаўна мне напісалі з агенцтва: «Добры дзень. Колькі вам гадоў? Нас зацікавіла ваша знешнасць. Ці не хочаце вы паўдзельнічаць у паказе?» Я, вядома, разумею, што мадэлінг – гэта сапсаваныя валасы і твар ад незразумелай касметыкі, 15 долараў за паказ, але вырашыла даведацца, калі кастынгі. Пішу: «Мне 29 гадоў». У адказ: «Дзякуй, вы нам не падыходзіце». Атрымліваецца, пакуль мой узрост не ведалі, я падыходзіла, а потым адразу перастала.
Наогул праект Belarus Fashion Week мне падабаецца. Яны не зарабляюць на гэтым мільёны, але нядрэнна развіваюцца. Праўда, я ведаю гісторыі, калі людзі прыходзілі з кастынгаў Dolce & Gabbana і не праходзілі кастынгі BFW. Я таксама не праходжу: мне 29 гадоў.
Куратарка маркетаў і фуд-кортаў – пра ўсвядомлены выбар адзення, дрэс-код і кухонную тэхніку.
Куратарка маркетаў і фуд-кортаў – пра ўсвядомлены выбар адзення, дрэс-код і кухонную тэхніку.
І не забываем перадаваць веды новым пакаленням.
Адсочвай маніфлоў, адкладай на мару, пампуй добрыя звычкі.
Росквіт размаітасці і крызісны заняпад.
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
КАМЕНТАРЫ (2)
Ну Юля просто космическая. Любовь!
Классность этого топика в том, что теперь мы все узнали, кто у нас техно-королева!
Спасибо!