Можна зразумець тых, каму ад словаў «сучаснае мастацтва» трошкі хочацца бляваць. Але, ведаеш, мастацтва з мастацтвам розніцца. І што для аднаго шэдэўр, для іншага… Дзеля чаго гэта ўсё? Глядзі, што ў нас ёсць, і паспрабуй не пагадзіцца, што яно вартае ўвагі. Аўдыявізуальны даследчык Bazinato выкарыстоўвае арт-законы ва ўсіх сферах жыцця і стварае працы з таго, што трапляецца пад руку (нават са смецця), адкрываючы эстэтыку і стыль у звычайнасцях.
Знаёмся – Bazinato
Нарадзіўся ў 1982 г. Жыве ў Маладзечна.
Мастак, дызайнер, выкладчык «Дзіцячых творчых майстэрняў» у галерэі «Ў».
Cкончыў ЕГУ па спецыяльнасці «Візуальны дызайн і медыя», а да гэтага біяфак БДПУ.
Адным з найважнейшых кірункаў творчасці Bazinato стала экалогія, што адлюстроўваецца ў eco-friendly падыходзе з выкарыстоўваннем другасных матэрыялаў пры стварэнні арт-аб’ектаў ды ў біямарфізме ягоных карцін ды ілюстрацый. Ён натхняецца наваколлем і па-вар’яцку змешвае ўласцівасці розных элементаў.
Адзін з праектаў, інспіраваны зліццём жывёльнага і расліннага свету ў фантазмічных візуальных вобразах, – серыя «Трохкутнікавая зямля», якая адлюстроўвае бачанне структуры зямлі як піраміды, адносін паміж чалавекам і жывёлай, створаных з любві і зайздрасці.
Акрамя ўдзелу ў персанальных і групавых выставах, Bazinato займаецца стрыт-артам, рабіў інсталяцыі ў межах першай Vulica Brazil у 2014 годзе, змешваючы архітэктуру бразільскага музея імя Оскара Німеера з уласным стылем роспісу. Сёлета Базыль таксама паўдзельнічае ў фестывалі і пачне сваю працу 25 жніўня.
Мастак таксама працуе з не вельмі папулярным сярод беларускіх творцаў кірункам лэнд-арт, ствараючы інсталяцыіі ў прыродным асяроддзі. Ягоныя вырабы – гэта спроба даследавання ўласнай здольнасці бачыць, адчуваць і чуць.
Свядомасць мастака запаўняе разрэзанае дрэва пасудзінамі і спляценнямі, па якіх цячэ вадкасць, і Bazinato, як ён сам кажа, чуе гэта. Базыль бачыць невідочныя структуры, якія для яго настолькі выразныя, што не застаецца іншага выбару, як надаць гэтаму фізічную форму.
Адна з інсталяцый была створана ў лесе – велізарны геаметрычна выбудаваны кокан, які свяціўся ў цемры. У гэтым праекце мастак даследуе сінгулярнасць. Гісторыя распачынаецца разам са з'яўленнем нейкага артэфакта, цалкам незразумелага і невядомага, але са строгай структурай, у выглядзе кокана. Абалонка становіцца цэнтрам усіх змяненняў і перабудовы бачнай рэальнасці. У момант паявы кокана ўсё, што было, знікае, а тое, што з'яўляецца, немагчыма адчуць.
У 2014 годзе Bazinato ўдзельнічаў у фестывалі мастацкіх практык і крытычных ведаў «Багна», дзе выступіў як куратар і таксама стварыў серыю лэнд-арт-інсталяцый «Крыніца».
«Я шукаў магчымасць знайсці грань разумення, дзе існуе мяжа і рыса таго, што можа сабе дазволіць чалавек. Я прыдумаў знаходзіць дзіўныя месцы, вывучаць іх, слухаць гукі, глядзець на траву, казурак і камяні. Думаць пра тое, што я хацеў бы дадаць у гэтае месца або, наадварот, чаго не дадаваць. З самага дзяцінства я ставіўся да балот як да чагосьці таямнічага і загадкавага, і ў той жа час бачыў людзей, якія жывуць на іх. Такое жыццё мне здавалася насычаным і поўным момантаў, якія не падобныя ні да чаго іншага. Я стаў задавацца пытаннем, як людзі жывуць у гэтым асяроддзі, як яны і асяроддзе ўплываюць і зараджаюць адно аднаго? Мяне зацікавіла, ці могуць людзі мець зносіны з балотамі, не знішчаючы іх», – распавядае Базыль пра сэнс свайго балотнага арт-аб’екта.
Гутарым з куратаркай выставы Non-fashion Дзінай Даніловіч пра спалучэнне індустрыі моды з мастацтвам.
Разглядаем замалёўкі румынскага мастака, чый маркер вастрэйшы і хутчэйшы за зброю.
Фатограф Аляксандр Веледзімовіч распавядае, як сёння ствараць герояў і якім чынам выкарыстоўваць пекла ў якасці натхнення.
Как построить не просто бар, но тусовку на районе.
Как построить не просто бар, но тусовку на районе.
Разговор о смыслах большого искусства.
Правила жизни, работы, отдыха.
КОММЕНТАРИИ (2)
У человека есть очень интересный взгляд на вещи...
Молодец, однако.
базыль сумасшедший и абсолютно крутой. это сердце с прорастающими цветами не даёт мне покоя. не знала, что биофак закончил!