Гэта фота ці лайно?

Караль Грыгорук – 32-гадовы польскі фатограф. Калі яму было 17, ён хацеў стаць ваенным фатографам, таму што натхніўся фільмам «Шпіёнскія гульні» з Брэдам Пітам у галоўнай ролі. Пазней стаў здымаць для многіх НДА, «Грынпіса», праваабарончых арганізацый, а потым сышоў у камерцыйную і фэшн-фатаграфію. Працаваў арт-дырэктарам у Vice, супрацоўнічае з i-D Magazine. Прыводзім асноўныя тэзісы яго нядаўняй лекцыі ў Менску.

 

 

 

  Можаш з гэтым пагадзіцца ці не, але і фатографу трэба валодаць вялікай колькасцю ведаў і пастаянна вывучаць працы іншых майстроў. Як мінімум каб не паўтараць тое, што ўжо было знята.

 

  Кажуць, што натхняцца іншымі – дрэнна. Не. Дрэнна – капіяваць нечыя працы. А натхняцца можна вялікай колькасцю рэчаў.

 

  Мы пастаянна чэрпаем адусюль новыя вобразы, нават калі не разумеем гэтага. Таму лепш кантраляваць тое, што трапляе табе ў свядомасць, а не быць адной з авечак у статку.

 

  У 99% выпадкаў я магу зразумець, якія майстры паўплывалі на таго ці іншага фатографа. Пасля выхаду серыяла «Сапраўдны дэтэктыў» усе нібы згаварыліся здымаць у такім жа стылі.

 

 

 

 

 

 

 

  Ніколі не фатаграфуй чужыя фатаграфіі і працы мастацтва. Здымаючы крутое графіці, ты не робіш добры кадр – ты робіш кадр крутога графіці. Але калі вельмі хочацца, то прыўнясі ў здымак нешта сваё, надай свой сэнс, дадай канцэпт.

 

  Прымі тое, што не ва ўсіх тваіх гледачоў такі ж культурны бэкграўнд, як у цябе.

 

  Мы пішам і чытаем злева направа. І калі глядзім на фатаграфію, то перш за ўсё звяртаем увагу менавіта на левы бок карцінкі. Але калі я здымаў у Азіі, то вырашыў рабіць толькі вертыкальныя фатаграфіі. Чаму? Таму што іерогліфы пішуць зверху ўніз – і гэта таксама адбіваецца на ўспрыманні.

 

  Рэпартажная і дакументальная фатаграфія – гэта розныя рэчы. Першае – гэта аповед пра падзею ў кароткім прамежку часу. Гэта момант. Другое параўнальна з велізарнай кнігай, з сагай. Дакументальную гісторыю трэба здымаць каля года.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Каб быць добрым рэпартажным або дакументальным фатографам, трэба пастаянна быць у курсе бягучых сацыяльных праблем. А яшчэ нядрэнна цікавіцца філасофіяй, культуралогіяй і іншымі гуманітарнымі навукамі. Гэта асабліва важна, калі ты фатаграфуеш людзей.

 

  Вельмі важна тое, як мы паказваем гледачам свае фатаграфіі. Да фотакнігі, выставы, праекцыі на сцяну павінны быць розныя падыходы.

 

  У апошні час з'яўляцца больш вертыкальных фатаграфій – гэта звязана з тым, што амаль 60% сёрфу па інтэрнэце адбываецца з дапамогай мабільных тэлефонаў. Не ведаю, як у вас, а ў мяне экран вертыкальны.

 

  Ты валодаеш навыкам пабудовы кампазіцыі, калі пры апрацоўцы табе не трэба моцна абразаць малюнак. Я стараюся прыбіраць не больш за 5-10%.

 

 

 

 

 

 

  Калі ты хочаш зрабіць квадратную фатаграфію, выкарыстоўвай адпаведны фотаапарат. Не трэба выразаць квадрат з прамавугольнага здымка. Ты ж не для гэтага купляў(-ла) full frame камеру.

 

  У 2015 годзе людзі на ўсёй планеце зрабілі больш здымкаў, чым агульная сума ўсіх кадраў, знятых за ўвесь час існавання фатаграфіі. І гэтая колькасць павялічваецца з года ў год. Фатографам варта старанна адбіраць свае працы, таму што ў свеце і так занадта шмат візуальнага лайна. Навучыся выбіраць лепшы кадр сярод падобных.

 

  Кожны раз, калі гляджу на свае працы, думаю: «У наступны раз зраблю па-іншаму!» Для фатографаў тыпова ненавідзець свае фатаграфіі. Так і са мной.

 

  Вельмі складана стварыць свой, абсалютна ўнікальны стыль.

 

 Караль Грыгорук у сеціве: 

Сайт    Facebook    Instagram    Shootme

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


КАМЕНТАРЫ (1)

прп
прп | 11.11.2017 02:03

Гэта Лайно)

2 4 -2