Жывыя фарбы

Tasha Kapyushon (Менск)

Таша творыць у стылях, блізкіх да постмадэрнізму і contemporary art. Змрочныя і глыбокія, яркія і манахромныя, акрылам і маркерам, на палатне і на дваровай сцяне – гэта ўсё тварэннi Ташы. Нягледзячы на свой юны ўзрост, у мастачкі ўжо маецца вялікае партфоліа, а першая персанальная выстава не так даўно прайшла ў Віцебску.

Усе карціны дзяўчыны – гэта своеасаблівыя аўтапартрэты. Натхняючыся падзеямі, эмоцыямі, гукамі, пахамі, людзьмі, мастачка прапускае ўвесь паток праз сябе і выдае мазкамі тое, што чапляе і не пакідае месца абыякавасці.

Жэня Рамашоў (Горадня / Парыж)

Хлопец нарадзіўся ў Горадні, убіраў акадэмічную базу ў каледжы і ўніверы, захапляючыся сімвалізмам. Каля двух гадоў таму Жэня пераехаў у Парыж, дзе пасля творчых блуканняў вырашыў паспрабаваць больш экспрэсіўны, абстрактны, эмацыйны жывапіс.

«Ты вывучаеш лініі, пластыку, у любую секунду ты маеш права памяняць кірунак свайго руху, і гэта кардынальна мяняе мысленне – ніколі не ведаеш, што атрымаецца. І як вынік – цябе “накрывае” гэтай свабодай». Жэня заўсёды працуе пад музыку, якая непасрэдна ўплывае на яго жывапіс.

Надзея Саяпіна (Менск)

Надзя працуе ў акварэлі, аддаючы перавагу абстрактнаму экспрэсіянізму і жывапісу каляровага поля. З кожным новым перыядам у мастачкі мяняецца падыход, тэхнічныя асаблівасці, а карціны трансфармуюцца. Не так даўно дзяўчына арганізавала праект «Музыка пэндзля»: пакуль музыкант творыць магію гуку на сцэне, мастачка ўспрымае музыку і імкнецца адлюстраваць яе дынаміку, атмасферу на сваім палатне, што ператвараецца ва ўнікальны перформанс «тут і цяпер».

«Маё імкненне – ствараць канцэпт розумам, але на базе жывых імпульсаў, чыстага і сумленнага ўспрымання. Мне падабаецца адкрывацца гледачу і запрашаць яго да ўзаемадзеяння і дыялогу, да самаўспрымання і адкрыцця. Калі пастарацца максімальна абагульніць, прааналізаваўшы розныя перыяды і формы творчасці, то галоўнае, без чаго я не ўяўляю сваё мастацтва, як і саму сябе, чым мераю навакольны свет, – гэта глыбіня. Магчымасць пазнання, бязмернасць усяго існага – гэта мая бясконцая муза».

Андрэй Анро (Смаргонь)

Фатограф і мастак са Смаргоні. Сваё ўваходжанне ў свет жывапісу Андрэй пачаў у 2013-м з праекта Lost, у якім адлюстраваў алеем серыю партрэтаў людзей, што зніклі без вестак. Гэтым праектам мастак хацеў звярнуць увагу на праблему і выказаць уласныя перажыванні, выкліканыя тэмай страты. Крыху пазней былі і іншыя серыі: Face in Shadow – дзе Андрэй актыўна выкарыстоўваў палітычныя вобразы; «Новы свет» – дзе ў аснову серыі ляглі старонкі аднайменнага часопіса канца 80-х, а фарбы выліліся на гэтыя самыя старонкі ў тэму ўтопіі савецкага часу. За спінай у хлопца некалькі дзясяткаў выстаў, у тым ліку тры з іх – персанальныя.

Наста Шакунова (Мазыр)

Калі хто і можа з належнай сур'ёзнасцю паставіцца да фламастараў, дык гэта мазырская мастачка Наста Шакунова. Аловак з каляровым сітаватым стрыжнем стаў сапраўдным сродкам адлюстравання людской прыгажосці ў яе партрэтах, блізкіх да праславутага поп-арту.

«У першым класе я займалася шахматамі і, калі бачыла аднагодкаў з мальбертамі ў суседняй аўдыторыі, вельмі ім зайздросціла. У другім класе я ўжо нікому не зайздросціла: сама пачала хадзіць у мастацкую студыю. Фламастары наогул вельмі мяне падтрымалі ў нейкі момант, калі я жыла ў малюсенькiм пакоі, у якiм амаль уся падлога была занята ложкам».

На гэтым усё і блізка не сканчаецца: іншыя малюнкі Шакуновай знаходзяць сваё ўвасабленне ў алоўку, акварэлі і алеі. А што не паддаецца вымалёўванню ад рукі, дзяўчына з лішкам адлюстроўвае ў афішах, ілюстрацыях і лога, зробленых з дапамогай камп’ютара.

Benoit Sabbage (Менск)
 
Партрэты гэтага хлопца чапляюць сваёй глыбінёй і выходзяць далёка за межы бачнага: колеры і настроі сплятаюцца разам, чэпка ўразаюцца сваімі мазкамі ў свядомасць мімалётнага гледача.

Бенуа прызнаецца: для яго як для мастака не так важныя ўвага і прызнанне. Галоўнае – выбраць правільны для сябе напрамак і рухацца па ім. Калі давялося заўважыць, што адбылося нешта значнае ўнутры сябе ці іншага чалавека, тады трэба пісаць. Пад гэтым аўтар і мае на ўвазе выяўленчае мастацтва.

Валерыя Лазук (Менск)

Лера – выпускніца «глебаўкі» па кірунку станковага жывапісу. Мастачка спалучае розныя тэхнікі і матэрыялы: алей і акварэль, кераміку, графіку і ілюстрацыю, фатаграфію і калаж, аўтарскія тэхнікі. Яна багата эксперыментуе, але сэрца Леры ўсё ж належыць алейнаму жывапісу.

«Для мяне ў творчасці важна падзяліцца сваім светаадчуваннем, бачаннем, перажываннямі. Часцей я паказваю прыроду: расліны, кветкі, дрэвы, рэкі, азёры – адчуваю сувязь са светам і з'явамі прыроды і магчымасць выказаць праз іх саму сябе, пачуцці і адносіны».

Каця Крохалева (Гомель)
 
Мастачка стварае свае палотны акрылам і алеем заўзята, амаль за адзін раз, аддае перавагу экспрэсіі колеру і вялікім фарматам. Каця скончыла Гомельскі мастацкі каледж, але не з першага разу: акадэмічныя нормы не знаходзілі водгуку ў яе душы. Натхненне Каця чэрпае са спантаннасці, свабоды дзіцячай творчасці і пачуццяў мімалётнасці.

«Жывапіс – гэта фіксацыя майго эмацыйнага стану, псіхатэрапеўтычны вопыт. Мне падабаецца творчасць мастакоў-непрафесіяналаў, ар брут, бо менавіта там я знаходжу новае, нетрывіяльнае стаўленне да кампазіцыі і колеру».