Вясёлыя карцінкі

 

«Ці малююць у Беларусі коміксы?» – задаліся мы пытаннем і хутка знайшлі адказ. 18-гадовыя Жэня і Міша надоечы стварылі гісторыю на трасянцы пра вусы, шавуху і панк-рок, якую надрукавала піцерскае выдавецтва «КомФедерация». Як ператвараць багі ў фічы і чаму Comics Sans – самы лепшы шрыфт для беларускамоўных коміксаў? Кантрыбутары 34mag завіталі на прэзентацыю «Крутога пацана».

 

 

Як ты ўяўляеш сабе вобраз сярэднестатыстычнага беларуса? Напэўна, гэта патрапаны жыццём чувак або чувіха сярэдняга ўзросту, якія вечна імкнуцца ў «папіцот», але вечна трапляюць толькі ў спісы «дармаедаў» і ў няспраўныя сітуацыі. Сумная карціна – комікс з яе не намалюеш. Хіба што нуарны.

А вось аўтары новага беларускага панк-трэш-індзі-комікса «Круты пацан» з такім бачаннем сітуацыі не згодны карэнным чынам. Беларус, вачыма Жэні і Мішы, вусаты, плячысты, упэўнены ў сабе, катаецца на скейце, есць шавуху з Камароўкі і слухае панк-рок. І ў такі расклад хочацца верыць куды больш. Асабіста я з задавальненнем жыў бы ў краіне, дзе такія вось «крутыя пацаны» – асноўны пласт насельніцтва.

На прэзентацыі «Пацана» ў легендарным для нашых коміксных гікаў Time to be a hero сабралася чалавек 20. Не тое каб шмат, але ў маленькім памяшканні крамы гэта выглядала як «амаль солд-аўт». Жэня і Міша пераступалі з нагі на нагу, стоячы ля праектара. «Гісторыя на трасянцы пра вусы, шавуху і крутасць вырачаная на поспех!» – крыкнуў нейкі чувак з натоўпу. Хлопцы ўдзячна кіўнулі.

 

 

 

 

Жэня: Так-с, напэўна можна пачынаць. Усім прывітанне, мяне завуць Жэня, гэта Міша, і мы намалявалі комікс.

Усе 20 чалавек сінхронна і з «разуменнем» заапладзіравалі, быццам бы гэта сход ананімных алкаголікаў і ўсе прысутныя хворыя на адно і тое ж. Збольшага так і было. Не хапіла толькі працяглага: «Прывіта-а-анне, Жэ-э-эня! Прывіта-а-анне, Мі-і-іша!»

Жэня: Дзякуй! Дзякуй!

Міша: Ён прасценькі, ён дурненькі, ён смешны, але мы яго вельмі любім, спадзяемся, што вам таксама спадабаецца.

Жэня: І вы купіце ў нас увесь наклад!

Міша: Менавіта!

 

 

 

 

 

Жэня вучыцца на мастацкім, а Міша на рэжысёрскім. Абодвум па 18 гадоў. Уласна, іх абавязкі па стварэнні комікса былі размеркаваны згодна з іх будучымі прафесіямі: Міша адказваў за сцэнар і непаўторныя жарты пра «вусы» і «крутасць», а Жэня маляваў увесь гэты экшн, філігранна падводзіў цені на шавусе. Вынік, забягаючы наперад, атрымаўся ў пару самому Пацану – неймаверна крутым, памножаным на адзінку ў дзясятай ступені крутасці.

Міша: З чаго пачаўся наш «Пацан»? Я прыдумаў гэты выдатны і непаўторны вобраз вусатага, наскрозь прасякнутага тэстастэронам хлопца, натхніўшыся кліпам на песню Baby шведскага гурта Royal Republic. Адразу ж было вырашана, што наш Крутыш будзе вучыцца ў школе, ганяць на скейце, слухаць Sum 41 і жудасна баяцца ўколаў!

Жэня: Як вы ўжо, напэўна, здагадаліся, шукаць у нашым коміксе глыбокі сэнс дарэмна.

Міша: Менавіта! Гэта проста вобраз, у які мы хацелі запіхнуць самыя тупыя жарты, якія прыйшлі ў нашы галовы.

Жэня: Там увогуле і чытаць няма чаго, можаце разыходзіцца! Я сур'ёзна!

Уся далейшая прэзентацыя праходзіла ў фармаце бясконцага стэндапу. Хлопцы аказаліся вельмі жывымі і слухаць іх было сапраўды цікава. На некаторых «панчах» зала моцна так іржала ў голас.

Мне было прыемна даведацца, што хлопцы не коміксныя гікі і шараць у іх прыкладна гэтак жа, як любы смяротны: «“Скот Пілігрым”, “Горад грахоў” і трошачкі “Чалавек-павук”». «Круты пацан» быў створаны выключна па фане, і хлопцы не чакалі ад яго нічога асаблівага. Тым пацешней было бачыць іх твары пасля таго, як піцерскае выдавецтва «КомФедэрацыя» надрукавала іх дзецішча тысячным накладам, а людзі ўжо вышнураваліся да іх у чаргу па аўтографы.

 

 

 

 

Міша: Самы цікавы факт – чырвоная павязачка на галаве ў Пацана. На ёй напісана «T.Z.». Можа, хто-небудзь скажа, што гэта такое? Падаруем комікс!

*Голас з залы*: Тэхнічнае заданне...

Жэня: Ноўп!

– Трактарны завод?

Так я выйграў на халяву асобнік комікса. Хто б мог падумаць, што Трактарны завод прынясе мне ў жыцці нейкія нішцякі.

Міша: Я проста сам з Трактарнага, мне жудасна хацелася прыўнесці ў комікс нешта роднае. А, дарэчы, наша шавуха таксама была натхнёная той самай шаўрмою з «Міража»!

*Голас з залы*: Еессс!

Жэня: Ха-ха! Хтосьці гэтаму вельмі рады, мяркуючы па ўсім!

 

 

 

У лёгкай, нязмушанай манеры, балансуючы на мяжы спойлераў, хлопцы расказвалі пра сваіх персанажаў, сярод якіх: непаўторны маэстра Круты Пацан, яго сябры-задроты Алёша і Данік і галоўны антаганіст Пацана – злы і падступны Ігнат.

Міша: Увогуле ўся нянавісць Пацана да Ігната будуецца на тым, што Ігнат «кучаравы», «не глядзіт фільмы з Джэкі Чанам», «чытае сцішкі», «не слухае рэп» і «кучаравы яшчэ раз». Персанажаў і сюжэт, калі гэта можна так назваць, прыдумаў я, а Жэнька цалкам адказваў за малюнак. А вось другая гісторыя ў нашым «зіне» (так называецца аматарскі, фанацкі комікс) ужо цалкам яго аўтарства.

Сам комікс першапачаткова планавалі выдаць на беларускай мове, але праз тое, што «КомФедэрацыя» будзе прадаваць частку накладу ў Расіі і мова, паводле меркавання заказчыка, апынулася занадта складанай для ўспрымання, было вырашана замяніць яе трасянкай. Так з’явіліся словы «вукол» і «ізвініце». Але насамрэч гэта не зменшыла аўтэнтычнасці комікса. Нават наадварот: часам здавалася, што Крутыш грае ў гурце «Разбітае Сэрца Пацана». А сэрца яму разбіла адсутнасць падліўкі ў шавусе.

Жэня: Калі я даведаўся, што нашага «Крутыша» хочуць выдаць, я натуральна афігеў і адразу патэлефанаваў Мішу. Пасля таго, як ён пракрычаў пяць хвілін у слухаўку, мы сталі ўжо больш прадметна ўсё абмяркоўваць. Я нават параіўся з бацькамі. Маму, натуральна, больш за ўсё хвалявала: «А колькі заплацяць?» На што я адказаў: «Ды якая розніца, нас жа выдаюць, мы амаль рок-зоркі, ма-а-ма-а!» Цяпер ужо ў хлопцаў з «КомФедэрацыі» нават ёсць нейкія планы на мерч.

Міша: Пра гэта і многае іншае вам раскажа містар Сцяпан!

Жэня: Матані-ка слайды назад. Вось, усё, стоп! Та-да-а-а!

На экране з’явілася фотка барадатага хлопца, вочы якога хітра пазіраюць на першыя асобнікі коміксу. Гэты ж хлопец падняўся да артыстаў на сцэну.

 

Сцяпан: Так-так, пацаны выбралі фотку, дзе я п’яны, вялікі дзякуй! Добры дзень, Жэня! Добры дзень, Міхаіл! Мы з вамі сёння бачымся ўпершыню, і я, калі шчыра, думаў, што ты падобны на Мэцью Макконахі, мяркуючы па тваёй аватарцы.

Міша: Сцяпан, Жэня можа быць і вышэйшы за мяне, але фізічна я мацнейшы, так што...

Сцяпан: Воў, сур’ёзныя людзі! Увогуле ўсім прывітанне, мяне клічуць Сцяпан, я галоўны рэдактар выдавецтва «КомФедэрацыя», мы знайшлі «Пацана» ў інтэрнэце, надрукавалі і зараз плануем зарабіць на ім мільён!

Жэня: ...беларускіх рублёў.

Сцяпан: Калі па вашым новым курсе, я буду толькі «за»! Тут шмат пытанняў было з нагоды беларускай мовы. Адразу скажу: я быў за тое, каб пакінуць усё ў арыгінале і захаваць каларыт. Я зразумеў абсалютна ўсё!

*Голас з залы*: Брэшаш!

Сцяпан: Э-э-э... Ніх*я! Я думаю, гэта інтэрнацыянальнае слова! Не, сур’ёзна, гэта ж так крута, калі Пацан кажа «прабачце», напрыклад. Асабліва мне падабаецца слова «канец», праз «а». Але, на жаль, аўдыторыя коміксаў, у большасці сваёй, хоча забаў і не хоча лішні раз напружвацца. Таму ваша «трасянка» стала выдатным кампрамісам.

 

 

Сцяпан: З беларускай мовай, дарэчы, звязаная яшчэ адна вясёлая гісторыя: наўпрост перад адпраўкай коміксу ў друк я заўважыў, што ў хлопцаў усё напісана шрыфтам Comic Sans, а гэта чамусьці лічыцца дурным тонам сярод гікаў. Думаю: «Ну вось, зараз зноў лайном паліваць пачнуць...» Мне не прывыкаць, а за хлопцаў крыўдна будзе. Палез глядзець іншыя шрыфты, і ведаеце што, дарагія беларусы? Вас выратавала ваша літара «ў»! Ні ў адным са шрыфтоў, акрамя вышэйзгаданага Comic Sans, яе не аказалася, так што баг адразу ж ператварыўся ў фічу, спадары. Хай толькі паспрабуе хто-небудзь прычапіцца!

Жэня: Чуеш, Міш, аказваецца, гэта дурны тон!

Міша: Пацешныя хлопцы гэтыя гікі...

 

 

 

 

Прэзентацыя падышла да канца, хлопцы селі на крэслы ў зале і сталі цярпліва падпісваць коміксы. Кожны жадаючы атрымаў па ўнікальным трэшовым малюнку на вокладку ад Жэні. Мне чамусьці дасталася кучка лайна з двума сімпатычнымі мухамі – вырашыў не прымаць гэта на свой рахунак.

 

 

 

 

 

 

 

– Хлопцы, вы вялікія малайцы, гэта было вельмі крута і змястоўна, у мяне нават амаль не засталося пытанняў, вы самі ўсё распавялі.

Жэня: Дзякуй, мы рэпетавалі!

– Вы ўжо плануеце маляваць нешта новае?

Міша: О, так, мне тут нядаўна патэлефанаваў Жэня і сказаў, што трэба тэрмінова сустрэцца. Мы прыгналі ў «Цэнтральны», выпілі па піве, і тут ён мне пачаў расказваць: «Карацей, Міша, у мяне геніяльная ідэя! Касмічны карабель! Кадэты! Усё гэта будзе дзіка нуарна! Тры часткі, Міша, гэта будзе бомба!»

– Ого! А стылістыка «Пацана» захаваецца?

Жэня: Не, гэта будзе ўжо зусім іншы праект. «Круты пацан» быў больш у стылі «ёёўў». Гісторыя пра кадэтаў будзе ўжо больш сур’ёзнай. Хутчэй за ўсё.

– Ці не баіцеся вы коміксных крытыкаў? Яны ў гэтым жанры досыць жорсткія і прыдзірлівыя.

Жэня: Мі-і-іш, што мы будзем рабіць з крытыкамі?

Міша: Дык лайном іх паліваць у адказ!

Жэня: Вось так!

– То-бок вы нікога не баіцеся і на ўсякія гік-прыколы, тыпу «няправільных» шрыфтоў, вам пофігу?

Жэня: Не, ну чаму ж. Мі-і-іш, нам пофігу на гік-прыколы?

Міша: Не-е-е, наогул не! Мы цяпер будзем беражліва да іх ставіцца!

– Чаму Круты Пацан слухае менавіта Sum 41 і чаму ў коміксе вы напісалі Sun 41? Няўжо аўтарскія правы?

Міша: Ой, я яшчэ ў дзяцінстве ўбачыў, як у нейкім фільме галоўны герой катаецца на скейтах пад Sum 41, і падумаў, што гэта самае крутое, што ёсць на свеце, я хацеў вырасці і стаць такім жа! Праўда, песні ўсе ў іх гучаць аднолькава. Мы нават так і напісалі ў тэксце: «фонам грае любая песня Sum 41».

Жэня: А чаму менавіта Sun 41? Ой, гэта было смешна. Справа ў тым, што, калі я маляваў комікс па Мішавым эскізе, там было напісана вельмі неразборліва. Я, вядома, ведаў такі гурт, але прагугліць было лянота. У выніку атрымалася як атрымалася. Так што «аўтарскімі правамі» тут і не пахне. Але так нават круцей. Гэта вельмі частая практыка ў комікс-індустрыі: калі нейкі баг пры вытворчасці ператвараецца потым у фішку. Так што мы крутыя!

 

 

 

 

На такім пазітыўным моманце мы развіталіся. Хлопцы засталіся ў краме святкаваць поспех, а я патупаў да метро, перагортваючы па ходзе апошнія старонкі комікса. Літаральна праз пару дзён ён пайшоў па руках маіх сяброў, якія ніколі раней коміксамі не захапляліся. Мабыць, надта ўжо самабытная штука ў Жэні з Мішам атрымалася. Дарэчы, карыстаючыся выпадкам, хачу звярнуцца да сваіх сяброў: «Сукі, вярніце “Пацана”! Вельмі хачу перачытаць!»

 

 

Набыць кніжку можна ў краме Time to be a hero.

Больш коміксаў ад крутых пацаноў тут.

 

Фота by Таня Капітонава

 


КАМЕНТАРЫ (2)

сярод гікаў
сярод гікаў | 17.03.2017 12:08

Палез глядзець іншыя шрыфты, і ведаеце што, дарагія беларусы? Вас выратавала ваша літара «ў»! Ні ў адным са шрыфтоў, акрамя вышэйзгаданага Comic Sans, яе не аказалася, так што баг адразу ж ператварыўся ў фічу, спадары.

што за лухта? ban comic sans!

0 0
Ame Rok
Ame Rok | 17.03.2017 08:43

Л.ВОЛЬСКI у бярозцы на пач.90-х i НАВIНКI напрыканцы 90-х/пач.2000-х былi пiянэрамi жанру

0 0