Нефармальны фармалізм
- Рубрыка: ВІЗУАЛ
- 29.09.2016
- 7559
На першы погляд працы Наны Хёнінэн падаюцца абсалютна фармалістычнымі, але варта глянуць глыбей – аднекуль выплываюць іншыя сэнсы і разумееш, што за плямамі фарбы стаіць пераасэнсоўванне сацыяльнай рэальнасці, псіхалагічных і духоўных асноў грамадства, увогуле ўсё тое, чым славіцца сучаснае мастацтва. Бясконцыя пытанні пра стасункі чалавека з прыродай, сваім мінулым і светам ды хорар-сторыз цудоўна размясціліся ў працах мастачкі – чэк-чэк.
Нана Хёнінэн нарадзілася ў 1973 годзе ў Фінляндыі, жыве і працуе там жа. Вучылася ў Iнстытуце дызайну ў Лахці, Вышэйшай школе мастацтва і дызайну ў Цюрыху і Універсітэце мастацтва і дызайну ў Хельсінкі. Удзельнічала ў шэрагу персанальных і групавых выставаў, у тым ліку ў «Nordic Art and Design», арганізаванай Christie´s London, і 9-й Веніцыянскай архітэктурнай біенале.
New Landscapes
New Landscapes – рэалізацыя сацыялагічнага інтарэсу мастачкі да асобы, якая адчувае, разумее і змяшчае сябе ў знешні свет. Гэта спроба злавіць і кантраляваць небяспечны начны горад і ў той жа час знаходзіцца ад яго на дыстанцыі.
У сваім праекце New Landscapes Нана фатаграфавала вядомыя мегаполісы, будынкі, заводы, могілкі і аэрапорты. Вулічныя агні, архітэктура, рух людзей і машын, знятыя на доўгай вытрымцы, пераўтварыліся амаль у кароткія статычныя фільмы пра жыццё месца, дзе ўсё, расплавіўшыся, зліваецца ў адзіны рытмічны вобраз. Тут табе і адчужэнне аб'екта, і эстэтыка пустэчы. Маштаб, разам з тым, застаецца няясным. У гэтых працах можна ўбачыць прысутнасць людзей і іх дасягненняў, нават калі яны дакладна не паказаны на малюнку.
Witnesses of the Others
Другі праект Наны звязвае гістарычныя фотаздымкі з сучаснасцю. Хёнінэн даследуе прыватныя тэмы і мінулае сваёй сям’і праз прысвойванне фота. З дапамогай плямаў фарбы мастачка адцягвае ўвагу ад здымкаў 1870–1960-х і стварае новыя сэнсы.
Нана выкарыстоўвала фотаздымкі з калекцыі Музея культурнай спадчыны Куопіа і фота з сямейнага архіва, зробленыя ў Хельсінкі, Вііпуры, Вене, Берліне і іншых месцах. Дарэчы, яе дзед, які з’яўляецца на фотакартках і хлопчыкам, і дарослым мужчынам, сам быў партрэтным фатографам. Гэтая сувязь прафесій – фатографа і мастачкі, якая працуе з фатаграфіяй, – дадае новыя ўзроўні ў праект.
Хёнінэн аналізуе думкі і эмоцыі, якія выклікалі фатаграфіі, а таксама гістарычныя факты пра людзей і падзеі, паказаныя на іх. Хоць увага Наны сфакусавана на асвятленні і ценях, яна кажа, што галоўная мэта – выказванне пачуццяў, што абудзілі фатаграфіі. У гэтым праекце зусім не звязаныя паміж сабой падзеі і асобы міксуюцца, каб стварыць новую гісторыю.
Гэта аповед пра вайну, смерць, дзяцей-сірот, маладых маці, якія павінны адмовіцца ад сваіх дзяцей, медсёстраў і пацыентаў, спробы самагубства, бамбардзіроўкі, Вену і Берлін ХХ стагоддзя, эмігрантаў, якія накіроўваюцца ў Амерыку, багацце і беднасць, выпадковыя сустрэчы.
Досвед перадаецца з пакалення ў пакаленне фрагментамі гісторыі на паперках, глухімі траўмамі або залатымі ўспамінамі. Але з часам прыватнае становіцца ўніверсальным і дазваляе працаваць з дакументальнымі матэрыяламі канцэптуальна. Такое прысваенне здымкаў робіць адчувальным разрыў паміж мінулым і сучаснасцю, з гэтым і працуе Нана, ствараючы свой рамантычны хорар.
PLANTS/OBJECTS//PAINT
Гэтая серыя падкідвае шмат варыяцый для разумення. З аднаго боку – супрацьпастаўленне штучнай, ненатуральна яркай фарбы і бляклых натуральных кветак, што ставіць пытанне пра адносіны чалавека і прыроды: хто больш на каго ўплывае? З іншага – праект можна разглядаць як фармалістычны дуалізм фатаграфіі і жывапісу ды барацьбу за верхаводства паміж колерам/фарбай і кветкамі.
Так ці інакш, гэта вытанчаная гульня з першасным і другасным, прыцягваннем увагі да пэўных пунктаў. Праз сваю эстэтычнасць і некаторую прастору для асэнсавання серыя стала найбольш папулярнай за межамі галерэй і мастацкіх каталогаў і выйшла на прасторы пінтэрэстаў і тамблера.
Чытаць яшчэ:
Канструюючы архіў
Цяпер у Кіеве праходзіць эпахальная выстава ZBOR, якая падводзіць вынікі развіцця беларускага мастацтва за апошнія 30 гадоў. Адмыслова для беларусаў мы стварылі гайд па гэтым віртуальным музеі.
Hack the system
На гэты раз візуальную ўвагу 34mag прыцягвае сучасны ўкраінскі мастак і фатограф Саша Курмаз.
Гэта фота ці лайно?
Польскі фатограф Караль Грыгорук – пра асноўныя прынцыпы стрыт-фота, неабходныя тэхнічныя веды, натхненне і візуальнае лайно.
На галоўнай:
Юрый Сямашка: «Калі быць змрочнымі было б нацыянальнай асаблівасцю беларусаў, то я быў бы самым папулярным рэжысёрам»
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
Юрый Сямашка: «Калі быць змрочнымі было б нацыянальнай асаблівасцю беларусаў, то я быў бы самым папулярным рэжысёрам»
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
«Мне адгукаецца гісторыя вечных чужынцаў»: размова з мастачкай Марыяй Гвардзейцавай
Пра дом, пра памяць, пра боль, у якім усе роўныя.
Ад «Салюту» да світання: менскі клубны рух другой паловы 1990-х
Росквіт размаітасці і крызісны заняпад.
КАМЕНТАРЫ (2)
да, ужасный формализм, зачем это здесь?
Цікавая мастачка, дзякуй!