Дакрануцца да вясёлкі
- Рубрыка: ІНШЫЯ ГІСТОРЫІ
- 02.12.2016
- 9616
Мы запускаем «Іншыя гісторыі» – праект, які дазваляе пагрузіцца ў тэму зусім іншым шляхам: праз аўдыяльны вопыт эмацыйна адчуць героя/гераіню, зразумець іх навакольны свет праз гукі, шоргаты і інтанацыю голасу. Паўгода мы працавалі з удзельнікамі адукацыйнага курса і нарэшце гатовыя паказваць вынікі. Першая куля – аўдыядакументалка пра штогадовыя сходы нашчадкаў хіпі-руху Rainbow Gathering і яе беларускую філію. Пагналі!
Алена Касянчук, стваральніца аўдыядакументалкі:
Кожны год на месяц дзесьці ў свеце людзі збіраюцца на прыродзе для таго, каб пабудаваць грамадства, заснаванае на прынцыпах самаарганізацыі, негвалтоўнасці і ўзаемадапамогі.
У гэтым грамадстве няма іерархіі, аўтарытэтаў, рэлігійнай ці палітычнай скіраванасці. Ёсць людзі, якія адпачываюць ад горада: вараць у вялікіх катлах кашу на ўсіх, збіраюцца на штодзённыя паў-ваў сустрэчы, каб падзяліцца навінамі і праспяваць «ом», вучаць адно аднаго таму, што ўмеюць самі. Ніякіх электронных дэвайсаў, ніякіх таварна-грашовых адносін, ніякага алкаголю і наркотыкаў, ніякай агрэсіі і гвалту – усе людзі робяць толькі тое, да чаго ляжыць душа. Ну, гэта ў ідэале. Так прапісана ў традыцыях гэтага маленькага грамадства.
Я даўно назіраю за гэтымі Сходамі, была на сустрэчы ў Беларусі, Расіі, Крыме, Венгрыі, Літве, Турцыі і Ізраілі. Вядома, здараюцца касякі, чалавечы фактар – ён такі... І здаецца, пара б ужо зняць з вачэй салодкую заслону ўтопіі, але ёсць нешта невытлумачальна магічнае ў гэтых сустрэчах на прыродзе. У сваёй аудыядакументальнай працы я старалася стварыць эфект пагружэння: збірала гукі, думкі, музыку. Я размаўляла са старажыламі і навічкамі, спрабуючы адказаць на свае галоўныя пытанні: навошта людзі сыходзяць у лес? Што мы тут робім? Ці гэтыя лясныя Сходы сапраўды могуць дапамагчы чалавецтву стаць чалавечней або гэта проста ілюзія валацугаў-ідэалістаў?
Трапіць на такую сустрэчу чыста тэарэтычна можа кожны. Трэба толькі атрымаць запрашэнне і карту «ад сэрца да сэрца» ад чалавека, які там быў. Прыемнага праслухоўвання!
Дзякуй кампаніі Hindenburg Systems за прадастаўлены аўдыясофт.
Звядзенне і джынгл by Антон Сарокін
Чытаць яшчэ:
Атрута для студэнтаў
Дабіраемся да сакральнага. Аўдыягісторыя пра самы андэграўндны часопіс пачатку нулявых – «Студэнцкую думку».
У мяне рак
Аўдыядакументальная гісторыя з першых вуснаў маладой дзяўчыны, якая перажыла анкалогію, але не страціла смак жыцця.
На галоўнай:
Юрый Сямашка: «Калі быць змрочнымі было б нацыянальнай асаблівасцю беларусаў, то я быў бы самым папулярным рэжысёрам»
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
Юрый Сямашка: «Калі быць змрочнымі было б нацыянальнай асаблівасцю беларусаў, то я быў бы самым папулярным рэжысёрам»
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
«Мне адгукаецца гісторыя вечных чужынцаў»: размова з мастачкай Марыяй Гвардзейцавай
Пра дом, пра памяць, пра боль, у якім усе роўныя.
Ад «Салюту» да світання: менскі клубны рух другой паловы 1990-х
Росквіт размаітасці і крызісны заняпад.
КАМЕНТАРЫ (5)
Получилось очень даже профессионально. По ощущениям, это работа не дебютанта, а профессионального радиожурналиста.
Особенно ценно то, что композиция выстроена без авторского текста. У нас на радио почему-то не очень любят такой формат, считается, что слушателю следует давать мелко пережёванную пищу. Зато в этом жанре успешно работают поляки. Для общего развития очень рекомендую репортажи Польского радио, например вот этот: http://www.polskieradio.pl/80/1007/Artykul/343902,Snajper-Louis
Очень хорошо отработаны интершумы. Герои сидят у костра или под тентом во время дождя, слышно обрывки музыки и крики „Пау“. Единственный момент, это то, за что меня критиковали в своё время: не рекомендуется использовать звуки, которых не было при записи, звуки из библиотек. Я имею в виду звук ветра.
Дискомфортно воспринимаются моменты, когда при выведении персонажа на первый план нарастание звука происходит прямо на его голосе, а не перед началом фразы. Это же касается убывания звука в конце реплики.
Замечательно, что в материале есть баланс, показаны не только положительная, светлая сторона Радуги, но и негативные моменты.
Важно, что Алёна работала в условиях, где не приветствуется использование техники. Это бесспорное свидетельство в пользу её профессионализма.
В целом материал слушается приятно от начала до конца. Хотя лично мне не хватало какого-то финального штриха.
Словом, огромное спасибо! Очень круто, что есть безумцы, которые не дают умереть жанру аудиодокументалистики. С нетерпением буду ждать новых репортажей от Алёны! Вдохновения и новых творческих свершений!
"Ніякіх электронных дэвайсаў", а на фотке кое-кто со смартфоном. Хороша демонстрация радужных идеалов :)
Вельмі спадабалася дакументалка - атмасферна, дасціпна, жыва!
Дзякуй, Алена, за добрую справу!
Птушка - малайчынка;)
Цудоўная праца, дзякую!)