Атрута для студэнтаў

  Наташа Рудакоўская, стваральніца аўдыядакументалкі:

Мне заўсёды было цікава ведаць, якім быў Менск раней. Пра што гаварылі людзі на вуліцах, куды хадзілі, якіх герояў абмяркоўвалі. У гэтым плане менавіта медыя найбольш яскрава паказваюць зрэз грамадства.

Я ведала пра «Студэнцкую думку» зусім не шмат. Гэта было моладзевае выданне, окей. Але я вырасла ў час даступнасці любой інфармацыі, і гісторыя пра тое, што быў нейкі часопіс, які трэба было даставаць у пэўных кропках горада, што аўтары яго часта прыносілі матэрыялы, напісаныя ад рукі, а потым іх перадрукоўвалі на адзіным рэдакцыйным кампе, здавалася неверагоднай.

Мне хацелася расказаць падрабязней пра людзей, якія адкопвалі самых небанальных герояў, пісалі пра вар’яцкія рэчы на самай прасунутай беларускай мове, рабілі арт-вокладкі і трэшавы дызайн і ніводнага разу не сумавалі і не журыліся ў Менску нулявых (што, напэўна, была задача не з лёгкіх). А заадно сачылі, як змяняўся горад, яго інтарэсы, героі і медыяландшафт навокал.

Спадзяюся, з гэтага атрымалася жыццесцвярджальная гісторыя. Пра тое, што ўсё самае дзіўнае, непадобнае і дзікае ўсё ж такі нельга выключыць з жыцця, галавы ды сэрца, нават калі гэта напісана «атручаным атрамантам».