10 фільмаў пра дыскрымінацыю

 Рэжысёр:  Стыў Маккуін

 Тэгi:  расізм, гандаль людзьмі, XIX стагоддзе, Фасбэндар, «Оскар»

  Што яшчэ паглядзець:  «Забіць перасмешніка», «Дварэцкі», «Гран Тарына», «Амерыканская гісторыя Х».

Ад Мінска да Луізіяны – нешта каля 9000 кіламетраў, ад 2017 года да 1841-га – цэлая часавая прорва. Мабыць, таму кінастужка пра вольнага скрыпача са штата Нью-Ёрк, які на 12 год трапляе ў рабства на плантацыі, прадказальна не знаходзіць бурнага фідбэка ў беларусаў.

Аднак у кожнага з нас ёсць шанец падзяліць аднадушны катарсіс заакіянскіх гледачоў, таму што гісторыя Саламона Нортапа надзвычай цікавая і сама па сабе, а бязлітасна-рэалістычная маккуінаўская падача служыць ёй ідэальным апраўленнем.

«12 год рабства» – той выпадак, калі на экране павольна і засяроджана адбываецца штосьці край якое жорсткае, але адвесці ад гэтага вочы не атрымліваецца ніяк. І так, тэма чалавечай годнасці па-ранейшаму не залежыць ад герба на пашпарце.

 Рэжысёр:  Тэры Джордж

 Тэгі:  генацыд, Афрыка, дэгуманізацыя, 90-я

 Што яшчэ паглядзець:  «Адстрэльваючы сабак», «Крывавы алмаз», «Берагавая ахова», «Саамская кроў».

Сусветная гісторыя неаднаразова даказвае, што людзі здольныя ненавідзець агулам нават тых, хто валодае такім жа колерам скуры, гаворыць на той жа мове і верыць у тых жа багоў. Дастаткова назваць ворага не чалавекам, а «кропам» або «каларадам», – і спусціць курок ужо нашмат прасцей.

Дык вось, дваццаць тры гады таму падчас грамадзянскай вайны ў Руандзе прадстаўнікі народа хуту, які складаў этнічную большасць, называлі прадстаўнікоў народа тутсі «прусакамі». За некалькі месяцаў там загінулі, па розных ацэнках, ад 500 000 да 1 000 000 чалавек.

У той жудасны час Пол Русесабаджына – сам хуту па нацыянальнасці – кіраваў прэстыжным гатэлем у горадзе Кігалі. На мяжы сваіх магчымасцяў яму ўдалося выратаваць 1268 грамадзянскіх асоб тутсі, прытуліўшы іх у гатэлі. Гэты подзвіг і ўвекавечаны ў сцэнары «Гатэля “Руанда”».

 Рэжысёр:  Тэд Мэлфі

 Тэгі:  сегрэгацыя, расізм, сэксізм, Жанэль-Манэ-зараз-у-кіно

 Што яшчэ паглядзець:  «Прыслуга», «Шафёр міс Дэйзі», «Кветкі ліловыя палёў».

1961 год, ракеты барозняць прасторы і ўсё такое, а ў карпусах NASA, уяві сабе, усё яшчэ існуюць асобныя прыбіральні «для каляровых».

«Скрытыя постаці» – гэта гісторыя пра матэматыц-афраамерыканак, без якіх першая касмічная місія ЗША, верагодна, адбылася б у іншай якасці або ў іншым часе. Роўна той выпадак, калі саманадзейныя WASP'ы (плюс Кірстэн Данст у зборным вобразе арыйска-плантатарскай прынцэсы) гатовыя на ўсё, каб дагнаць паскудных рускіх, і нават – выбачай, белы божанька! – лічыцца з цемнаскурымі жанчынамі.

Фільм заснаваны на дакументальнай кнізе Марго Ці Шэтэрлі. Яе бацька працаваў у NASA, і будучая пісьменніца ведала сваіх будучых гераінь з дзяцінства.

 Рэжысёр:  Гас Ван Сэнт

 Тэгі:  ЛГБТ, гомасэксуальнасць, Сан-Францыска, гамафобія

 Што яшчэ паглядзець:  «Гонар», «Парад», «Гарбатая гара»

Каб фільм назвалі адным толькі імем, гэта павінна быць неверагодна вартае імя. Але з Мілкам усё зразумела: сярод вытворцаў сувеніркі ў Сан-Францыска яго партрэт ці не папулярнейшы за сцяг ЗША. У гонар Мілка што толькі ні называлі – ад плошчаў да бібліятэк, – а паўдзельнічаць у фільме пра гэтую паважаную асобу тысячы жыхароў Сан-Францыска пагадзіліся бясплатна.

Харві Мілк – першы адкрыты гей, абраны на дзяржаўную пасаду ў ЗША. Яго палітычная кар'ера доўжылася ўсяго 11 месяцаў і абарвалася трагічна: 27 лістапада 1978 года Харві Мілк і мэр Сан-Францыска Джордж Масконэ былі застрэленыя членам гарадскога савета Дэнам Уайтам.

Характэрна, што забойца расчуліў прысяжных палкай прамовай у судзе, а яго адвакат давёў да ведама прысутных, быццам псіхічны стан яго падабароннага напярэдадні падвойнага забойства пахіснуўся, паколькі Уайт, прыхільнік здаровага харчавання, саграшыў з фастфудам. Многія гараджане былі ў шоку ад мяккасці прысуду – сем гадоў і восем месяцаў турмы – і выйшлі на вуліцы з камянямі ў руках.

Фільм Ван Сэнта пачынаецца са сцэны забойства Мілка.

 Рэжысёр:  Нікі Каро

 Тэгі:  харасмент, гвалт, сэксуальнае дамаганне, сексізм, слатшэймінг

 Што яшчэ паглядзець:  «Эрын Брокавіч», «Сілквуд», «Права на спадчыну»

У аснове сюжэта «Паўночнай краіны» – першая ў гісторыі групавая справа аб сэксуальным дамаганні: «Справа Луіс Э. Джэнсан супраць Эўлет Таконіт Ко». Сама Луіс Джэнсан выступіць у якасці кансультанта фільма адмовілася. Можа быць, у гэтым часткова крыецца адказ на пытанне, чаму крытыкі халаднавата сустрэлі стужку з бюджэтам у 35 мільёнаў баксаў.

Патрапаная жыццём галоўная гераіня прыязджае на малую радзіму ў глухую правінцыю і ўладкоўваецца працаваць на руднік, дзе падвяргаецца бясконцаму аб’юзу з боку мужчынскага калектыву. Яна не знаходзіць магчымасці залагодзіць сітуацыю на мясцовым узроўні і падае іск супраць кампаніі. У ходзе судовага разбору выкрываюцца іншыя драматычныя абставіны.

Галоўную ролю выконвае ідэальная для такога выпадку жанчына з тварам Шарліз Тэрон. Іншыя акцёры таксама на сваіх месцах – напрыклад, Джон Эйлуард, які нарадзіўся ў вобразе ці то суддзі, ці то святара.