Angst:

— Я пачуў летась трэк лайтовага «Mic.check», і гэты МС стаў для мяне адкрыццём года. Справа ў тым, што вельмі люблю незвычайныя рыфмы і замудроныя метафары, а там гэта ўсё было! Таму, калі мне напісаўся мой куплет, я не зассаў і напісаў першы, каб пазнаёміцца і адразу фітануць. Ведаў, што гэты куплет будзе на нашым супольным трэку, таму трошкі ў дэкодынг гуляем. Але гэта шматзначны вордплэй, і яго можна разумець як мінімум трыма спосабамі. Мне захацелася ў гэтым трэку адысці ад метафар і складаных рыфм, таму мой парт атрымаўся такім сабе зарыфмаваным пастом у ФБ з нагоды праслуханых песень пра вяртанне. Я насамрэч разумею добра, чаму і навошта аўтары напісалі гэтыя песні, але, на маю думку, некаторыя з іх выглядалі кан'юнктурна. Апроч, хіба, іранічна згаданага ў тэксце Башлыкевіча: ягоны альбом мяне сапраўды крануў.

лайтовы:

– Летась, падчас аднаго з падарожжаў электрычкай, я вырашыў пераслухаць «Аднакарэнных», і ў гэты самы момант Дзёня Mandzik напісаў мне, што Віталю падабаюцца мае трэкі. Было прыемна, але да мяне, напэўна, не да канца дайшло. Але калі Віталь напісаў наконт гэтага фіту, я прыфігеў ужо напоўніцу. Віталь для мяне фігура маштабная – як у белрэпе, так і ў паэзіі. Я слухаў і чытаў яго са школы, і, вядома, моцна ўсцешыўся такой прапанове. Віталь першым даслаў мне куплет пад тэставай назвай «мігрэні мігранта». Хіба адзінае, што я мог шчыра адказаць, што міграцыю пражываюць і тыя, хто застаецца па гэты бок. Праблема, якая мне бачыцца найвыразнейшай, – гэта тое, што «па два бакі» перастаюць разумець адно аднаго праз кантэксты і асобныя лакальныя дэталі. Але мне важна было падкрэсліць агульнасць праблемы адчужэння для нас усіх. І надзея для мяне адсюль і паўстае – мы не настолькі расколатыя, наколькі падаецца адразу. Хутчэй, сама гэтая расколатасць зараз нас і яднае. Беражлівая і ўважлівая праца з ёй – куды больш карысны і канструктыўны шлях, чым высвятленне, чыя тут рацыя, і пошук нейкіх няўцямных аб’яднальных ідэй.