Вялікія камбінатары

Мы зараз пішам новы альбом, на якім будуць запрошаныя вакалісты, і ён будзе істотна адрознівацца па гучанні ад “Гіены”

Два гады таму вы запісалі альбом Hyena. Зараз гастралюеце з ім і, як я разумею, паралельна рыхтуеце матэрыял для новага альбома. Распавядзіце пра сучасных Red Snapper. У якім кірунку вы плануеце рухацца?

Так, сапраўды, мы зараз пішам новы альбом, на якім будуць запрошаныя вакалісты, і ён будзе істотна адрознівацца па гучанні ад «Гіены». На жаль, гэта ўся інфармацыя, якую мы можам зараз распавесці.

Як вы вырашылі спалучаць джаз з электронным падыходам да музыкі ў першыя гады існавання гурта?

Першапачаткова мы хацелі запісваць трэкі, якія былі б прыдатныя для сэтаў хіп-хоп дыджэяў у пачатку 90-х. Мы знаходзіліся пад уплывам бі-сайдаў амерыканскага хіп-хопу, бэндаў кшталту Eric B. & Rakim. Гэта было няцяжка, таму што ў нас былі жывыя барабаны і кантрабас. Затым Дэвід захапіўся стварэннем гукавых ландшафтаў, таксама яго заўсёды цягнула да саўндтрэкаў, ну і адбівалася музычная спадчына амерыканца. Саксафон мы дадалі, таму што слухалі такія групы, як Morphine.

Вы заўсёды заставаліся пераважна інструментальнай групай. Але на апошніх двух альбомах Key і Hyena чуваць голас Алі. Як атрымалася, што ён заспяваў: выпадкова ці гэта было яго даўнім жаданнем?

Алі доўгі час спяваў на бэк-вакале ў сваёй групе Clayhill, у яго цудоўны голас і выдатныя тэксты, таму няма нічога дзіўнага, што аднойчы ён заспяваў у Red Snapper.

Ці пачалі пасля гэтага радыёстанцыі круціць вашыя песні часцей? Як вы ўвогуле ставіцеся да медыя? Я вельмі здзівіўся, што Pitchfork апошнюю рэцэнзію на Red Snapper напісаў аж у 2003-м.

Зусім не, радыёстанцыі, здаецца, граюць нашыя старыя інструментальныя хіты, праз якія мы сталі знакамітымі, часцей. На працягу многіх гадоў нас любілі і ненавідзелі ўсе віды медыя, таму зараз нас гэта не вельмі турбуе, гэта проста меркаванні людзей. Я хутчэй сказаў бы, што ў цэлым за апошнія 22 гады большасць журналістаў і дыджэяў не вельмі разумела музыку, якую мы робім, і чаму мы яе робім. А «Пічфорк» – гэта амерыканскі сайт, людзі ў ЗША ўсё ж такі асабліва нас не ведаюць. Мы толькі аднойчы выступалі там у 1999-м.

Вы паспяхова застаяцеся незалежнай групай. Як вам удаецца паралельна займацца дыстрыб’юцыяй сваіх рэлізаў і раскладам канцэртных выступаў? Чаму вы больш не супрацоўнічаеце з Warp Records?

Усімі менеджарскімі справамі займаецца наш агент у Бельгіі, які добра разумее, што мы робім. Сёння цяжка прадаваць альбомы, у нас ёсць адданыя прыхільнікі ў Вялікабрытаніі, Заходняй і Усходняй Еўропе, таму мы маем магчымасць часта выступаць. Але хто цяпер купляе музыку?

У 90-я нам вельмі пашанцавала падпісаць кантракт з вялікім незалежным лэйблам Warp, што супала з добрымі часамі для нашага музычнага стылю. Мы тады прадалі шмат альбомаў. Але так не можа доўга працягвацца, калі ты робіш дзіўную музыку!

У папярэдніх інтэрв’ю вы казалі, што былі прыемна здзіўлены, што Red Snapper добра вядомыя ў былых рэспубліках Савецкага Саюза. Як вы ўсталёўвалі кантакт з вашымі прыхільнікамі ў краінах СНД?

Калісьці, у сярэдзіне 90-х, мы адыгралі канцэрт у Маскве і, я думаю, гэтым прыцягнулі ўвагу тамтэйшай моладзі. Наш трэк Keeping Pigs Together адзначыўся на саўндтрэку да фільма «Антыкілер» Ягора Канчалоўскага, што таксама паспрыяла нашай папулярнасці тут. Мы заўсёды працавалі з выдатнымі прамоўтарамі і выступалі на добрых канцэртных пляцоўках. І зноў едзем у Маскву ў канцы верасня.

У 90-я нам вельмі пашанцавала падпісаць кантракт з вялікім незалежным лэйблам Warp, што супала з добрымі часамі для нашага музычнага стылю. Мы тады прадалі шмат альбомаў. Але так не можа доўга працягвацца, калі ты робіш дзіўную музыку!

Каардынаты Red Snapper:

Сайт    FB    Youtube

Як вы думаеце, ці з'яўляецца Афрыка нашай будучыняй у музычным плане? Чаму вы вырашылі зрабіць рэмікс на Songhoy Blues [малійская блюзавая група – 34mag]? Ці плануеце вы далей працаваць з афрыканскімі бэндамі? І што вы думаеце пра еўрапейскую апрапрыяцыю афрыканскай музыкі?

Афрыка – гэта нашае мінулае і наш культурны падмурак, таму зразумела, чаму яна нас пастаянна вабіць. Мы заўсёды ў яе нечаму вучымся, яна ў нашай крыві, часам яе ўплыў больш відавочны, часам менш. Наконт Songhoy: мы іхнія шчырыя прыхільнікі і для іх таксама быў гонар, калі мы прапанавалі зрабіць ім рэмікс. Але пакуль больш не плануем сумесных рэлізаў з афрыканскімі групамі, таму што праект Touki Bouki / Hyena адняў у нас шмат энергіі.

Я думаю, вельмі важна, каб еўрапейскія музыканты цікавіліся афрыканскай музыкай, і калабарацыі – гэта добрая ідэя пры ўмове, што афрыканскім музыкам добра заплацяць і правільна вырашаць усе аўтарскія пытанні. На жаль, кантроль за гэтымі працэсамі часам трымаецца ў няправільных руках.