Rap Crew: голас менскіх вуліц

Пачатак

Гісторыя Rap Crew пачалася ў 2013 годзе, калі пад адным дахам streetwear-крамы Second Base аказаліся майстры менскага хіп-хопу Арцём Іnamess, Жора 359 (ён жа Гарашчы Жыраф) і Tracy Hip-Hop. Арцём, на той момант удзельнік гурта ALLTYPES, вылучаўся красамоўнасцю, мудрагелістасцю рыфмаў і моцнаю падачай, Жора – працяглымі гуллівымі і дзесьці нават сексуальнымі інтанацыямі, тэкстамі сапраўднага вулічнага гангстара. Цягу да хіп-хопу ён адчуў досыць рана – яшчэ ў 4-ым класе школы: «Я на сцэне чытаў вершы ў касцюме Аладына і ўжо тады зразумеў, што гэтыя шырокія шаравары і рыфмы вабяць мяне».

На вялікай сцэне Жора дэбютаваў дуэтам з Murovei на разагрэве ў The Chemodan Clan у клубе «Юла», быў 2010 год. Арцём жа ўпершыню аказаўся на сцэне падчас канцэрту «Кажэ Абоймы» ў легендарным «Рэактары» ў далёкім 2008-ым.

Хлопцы сябравалі ўжо даўно, але як творчы дуэт Inamess (тады яшчэ прадстаўнік банды ALLTYPES) і Гарашчы Жыраф (у складзе гурта Funtaste) сустрэліся ўвесну 2012 года на сцэне нейкага кобрынскага клубу. «Мы часта чыталі разам у дварах, мы амаль на памяць ведалі тэксты адзін аднаго, рабілі бэкі пад радкі ды хутка адчулі, што нашае гучанне цікава спалучаецца. Ужо тады мы спрабавалі запісвацца разам і яшчэ дакладна не ведалі, што мы – Rap Crew, але ўжо добра гэта адчувалі», – кажа Арцём. Улетку 2013-га хлопцы вырашылі аб’яднацца, каб даць больш моцы голасу менскіх вуліц.

Менскі стыль

Нявыдадзенага матэрыялу ў кожнага з рэпераў было дастаткова, каб выпусціць шэраг рэлізаў. «Ва ўласных гуртах мы былі асноўнымі рухавікамі, і ў пэўны момант чакаць ініцыятывы астатніх стала нецікава, – дзеліцца Жора. – У кожнага з нас было па некалькі недаробленых сольных ЕР, прыйшоў час аб’яднаць нашыя намаганні».

Праз спробы высветлілася, што галасы, якія кардынальна адрозніваюцца адзін ад аднаго ў гучанні, разам выдаюць непаўторны малюнак, імя якому Rap Crew. «Мы нядоўга думалі, як назвацца, – кажа Арцём, – нам няма сэнсу хітрыць, мы робім сапраўдны рэп, таму такая ёмкая назва атрымалася».

Для распаўсюду сваіх працаў рэперы выбралі фармат ЕР: першыя некалькі месяцаў рэлізы выходзілі амаль кожныя два тыдні. Над кожным трэкам працуюць такія бітмэйкеры, як Нікіта Sufiks, OneMoment, raDJin, на круцёлках вынасныя скрэтчы робіць DJ NoMork, а да розуму ўсё даходзіць праз майстарынг Вовы Sonic’а. EP публікуюцца на старонцы Rap Crew ва «УКантакце» з вокладкамі ад Atmo, а відэамэйкер і графітчык Tracy Hip-Hop здымае разрыўныя кліпы.

«Варта разумець, што Rap Crew – гэта не два чалавекі, гэта творчае аб’яднанне, тусоўка людзей, якія робяць у Менску хіп-хоп – ствараюць біты, пішуць графіці, здымаюць фота і відэа, танцуюць брэйк-данс. Гэта тыя людзі, якія даюць нам падсрачнікаў, каб мы нешта рабілі», – кажуць хлопцы. Сапраўдны менскі хіп-хоп стаіць на моцным падмурку сяброўства і ўзаемнага рэспекту, магчыма, менавіта таму ён атрымліваецца такі магутны і шчыры.

«Няма сэнсу хітрыць, мы робім сапраўдны рэп»

Хутка трэкі Rap Crew знайшлі свайго слухача – колькасць удзельнікаў суполкі ва «УКантакце» пераваліла за 7 тысячаў, прыхільнікі з нецярпеннем чакаюць выхаду чарговага EP. «Я не ведаю, як мусіць выглядаць наш слухач, – кажа Жыраф. – Я ўяўляю сабе такога маладога трушнага хіп-хопера, які разумее, што такое графіці ды брэйк-данс, а ў выніку атрымліваецца, што гэта можа быць і школьнік у пінжаку».

Сталічны хіп-хоп не ўпакаваны на продаж: ён па-свойму брудны, прасякнуты пахам менскіх вуліц і аэразольнай фарбы. «Галоўная фішка менскага рэпака ў тым, – разважае Арцём, – што мы не такія прыгожыя і крутыя, як некаторыя рускія рэперы. Нам не трэба будаваць кар’еру праз фіты са знакамітасцямі, вырабляць тое, што назавуць хітом. Калі трэба прадаць свой прадукт, зарабіць грошай з канцэртаў, каб пракарміць сям’ю сваім рэпам, з’яўляецца патрэбнасць выдушваць словы з сябе сілаю, каб падабацца слухачу. Мы нічога не намагаемся прадаць, не хочам быць самымі разумнымі ды цікавымі: мы такія, якія ёсць. Мабыць, менавіта таму атрымліваецца больш шчыра. У гэтым і ёсць менскі стыль».

Арцём таксама плануе выдаць сольнік, кажа, гэта будзе «самы сумны альбом», маючы на ўвазе больш глыбокі, будзённа-пабытовы: у чымсьці дарослы голас з самага дна ціхага віру.

«Калі мы задумвалі Rap Crew, то хацелі, каб гэтую музыку было камфортна слухаць у навушніках. Асабіста мне даспадобы такое, калі сумней. Гэта ж горад такі, са смугою, таму і рэпак адпаведны», – Inamess разумее, што пад такое музло танчыць ніхто не будзе, але гэта ягоны выбар. У адным з тэкстаў ён чытае: «Я пишу свой вечный трек». Па сутнасці, так і ёсць, толькі музыка змяняецца. «Магчыма, нашым слухачам не спадабаюцца нашыя рэлізы, можа, яны таксама будуць казаць, што раней мы былі круцейшыя, але я ў гэта не веру. Я б хацеў, каб яны разумелі, што кожная новая песня мусіць быць вышэйшая за папярэднюю, больш шчырая, з лепшаю музыкай».

Графіці-райтэрам не цікава, што пра іхныя літары думае выпадковы мінак. Важней, што пра гэта кажуць іншыя графітчыкі. Тое ж самае і ў Rap Crew – вагу мае, калі гэты хіп-хоп даспадобы менавіта рэперам, тым, хто разумее, мае сваю публіку і можа сказаць: «Так, гэтыя хлопцы з Менску сапраўды крута валяць».