Сёння раніцай у Кіеве быў забіты журналіст Павел Шарамет – яркі, моцны, працавіты, абаяльны, поўны жыцця.
Ён быў сапраўдным беларускім партызанам, які адстойваў свае ідэалы словам і справай.
Яго трагічная смерць не ўкладаецца ў галаве.
Сачыць за яго творчым і прафесійным лёсам было надзвычай цікава. Чытаць яго артыкулы, інтэрв’ю ці нават пасты ў Facebook – карысна і натхняльна.
Ніхто з рэдакцыі 34mag не быў асабіста блізка знаёмы з Паўлам, што, аднак, не перашкаджала адчуванню, быццам Шарамет быў заўсёды недзе побач.
Сярод іншага, Павел Шарамет будзе заўжды асацыявацца ў нас з той першай хваляй сапраўднай беларускай журналістыкі, сімвалам якой была ў тым ліку газета «БДГ», дзе пэўны час ён працаваў галоўным рэдактарам.
Не будзем хаваць, менавіта дзякуючы Паўлу і яго паплечнікам па журналістыцы 1990-х, шмат хто з нас вырашыў займацца тым, што мы зараз і робім: пішам тэксты, здымаем відэа і фотарэпорты, карацей – працуем у медыя.
Каманда 34mag выказвае шчырыя спачуванні родным і блізкім Паўла, а таксама – усім нам. Гэта вялікая страта – і яе будзе цяжка перажыць.
Рэдакцыя 34mag
Беседуем с писателем Сашей Филипенко о новом романе, боли и культуре памяти в эпоху постправды.
Мастачка, перформерка, харэографка, танцорка – пра разумнае цела, прастору, непрысутнасць у беларускім арт-полі і Людмілу Русаву.
Запускаем у Telegram фірмовы стыкерпак 34mag – цяпер табе ёсць што сказаць, калі «курлык» – адзінае, што прыходзіць у галаву.
«Свабода і няволя бягуць у адным натоўпе, судакранаючыся лакцямі». Альгерд Бахарэвіч назірае за тымі, хто бяжыць менскі паўмарафон.
Распавядаем, чаму яна вельмі важная, дзе яе набыць і калі трапіць на аўтограф-сесію.
А1 і Vulitsa Ezha ладзяць майстар-класы і адпачынак без бар’ераў.