Аналагавая рэальнасць

Алена Яцкая

Алена не лічыць сябе фатографам у класічным разуменні. Дзяўчына з 6 гадоў «пстрыкае» на кнопку Olympus Mju II, фіксуючы навакольны свет. Адносна нядаўна яна захапілася street- і travel-фатаграфіяй. Як прызнаецца Алена, раней яна саромелася нават падысці да незнаёмца з просьбай зрабіць фотку, а цяпер «у нахабную» можа зрабіць кадр, усміхнуцца і ўцячы. Фатографцы падабаецца лавіць чалавечыя эмоцыі тады, калі ніхто не чакае. «Нават калі я буду здымаць на “раз, два, тры”, то на спуск націсну паміж “раз” і “два”».

Дзмітрый Кумашоў

На сваіх фотаздымках Дзіма адлюстроўвае моманты з падарожжаў, пейзажы і партрэты людзей. «Чым больш я здымаў на плёнку, тым больш акунаўся ў свет альтэрнатыўнай фатаграфіі, які пазнаёміў мяне з такімі працэсамі, як пінхол, цыянатыпія, літ-працэс».

Плёнка прыцягвае Дзіму сваёй глыбінёй і аб’ёмістасцю: «Калі глядзіш на фотаздымкі, надрукаваныя пры чырвоным святле ліхтара, дух займае. Асаблівая атмасфера праяўкі і друку падобная да медытацыі і рэфлексіі».

Больш фота

Аляксандра Мельнічак

Саша была адным з «перадавікоў» плёнкі: калі ў астатніх завуркатаў «бум» па адкрытым доступе да люстэркавак, яна актыўна здымала на свой плёнкавы Nikon f100.

Мастачка не адмовілася цалкам ад лічбы. Проста кажа, што плёнкавыя фатаграфіі аддаюць «кінематаграфічнасцю» і ў іх ёсць свая асаблівая атмасфера.

Здымкі Сашы – гэта гаваркія фотагісторыі, дзе людзі знаходзяць свае вобразы, якія дазваляюць зазірнуць ва ўнутраны свет галоўнага героя.

Шмат фота тут

Анастасія Красценка

Насця на працягу некалькіх гадоў паспяхова фатаграфавала на прафесійную люстэркаўку ў стылі fashion. Яе фотакарткі карысталіся папулярнасцю і мелі ўласны стыль. Але ў адзін момант яна спынілася: перастала разумець сэнс таго, што робіць. «У перыяд пошуку я фатаграфавала выдатную дзяўчыну. Для здымак бэкстэйджа яна дала пакарыстацца сваёй плёнкавай мыльніцай: тыя фатаграфіі настолькі мяне натхнілі, што больш да лічбавай камеры я не вярталася. Ну праўда ж, навошта ўскладняць? Адна кнопка».

Цяпер галоўная мэта фотаздымкаў Насці – пакінуць успаміны, а не зрабіць прыгожы кадр. «Нас і так шпігуюць гэтай ідэальнасцю. Мне надакучыла. Я хачу паказаць жыццё! Людзі, калі бачаць плёнкавую камеру, усміхаюцца ў дзесяць разоў часцей. Ніколі не заўважалі?»

Instagram.com

Аляксей Карасёў

Аляксей з адукацыі мастак-выкладчык. Цяпер сам навучае студэнтаў фатаграфіі і камп’ютарнай графіцы ў адным з каледжаў роднага Віцебска. На сваёй старонцы ВК ён выкладае шмат фотак, героямі якіх часцяком з’яўляюцца палярныя персанажы: кадры вагаюцца ад бяскрыўдных дзяўчат да экстравагантных нефармалаў гадоў 45. «Фотаапарат дае мне магчымасць зазіраць у душы людзей і быць пры гэтым больш аб’ектыўным, чым пры працы з палатном і фарбамі», – кажа Аляксей.

Частка здымкаў аўтара створана ў стылі ранняга фатаграфічнага працэсу – амбратыпіі, апісанага яшчэ ў пачатку 1850-х, што надае кадрам характэрную сепію.

Таня Лісоўская

Многія карткі Тані зроблены ў стылі цыянатыпіі. Гэта бяссрэбны фатаграфічны працэс, вынайдзены ў 1842 годзе, які дае пры фотадруку малюнак блакітнага адцення. Яе фатаграфіі могуць пахваліцца смеласцю мадэляў і разнастайнасцю кадраў: Таня люта эксперыментуе з чалавечымі вобразамі.