Што казаў Лашак
- 30.03.2015
- 9009
Суботнім вечарам у немаленькім памяшканні Studio 67 сабраліся каля 300 чалавек. Пасля прагляду на вялікім экране выбраных серый змрочнага дакументальнага сіткома па матывах дысідэнцкага рамана Аляксандра Радзішчава паўтары гадзіны аўтар фільма адказваў на пытанні публікі. Як нарадзілася ідэя паўтарыць культавы трып з Пецярбурга ў Маскву? Чаму просты народ прывык верыць у цара? Што такое «асаблівы рускі шлях»? І ці патрэбна ўвогуле людзям журналістыка? На гэтыя і іншыя пытанні ты знойдзеш адказы ці намёкі ў відосе ніжэй.
У каментах пішы, якіх яшчэ цікавых творчых асоб ты хацеў бы пабачыць у Менску. Магчыма, твая ідэя стане нагодай для наступнай сустрэчы.
Чытаць яшчэ:
Новыя альбомы: Dlina Volny, BTS, Maluma і James Bay
Ірландскі поп-панк, украінскі фры-фолк, паўднёвакарэйскі R&B і беларускі cold wave – склалі мультынацыянальны плэйліст адыходзячага тыдня.
Мама, я музыкальный журналист. Мне так нравится
Почему складывать буквы в слова о музыке – это самый чистый кайф.
На галоўнай:
Юрый Сямашка: «Калі быць змрочнымі было б нацыянальнай асаблівасцю беларусаў, то я быў бы самым папулярным рэжысёрам»
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
Юрый Сямашка: «Калі быць змрочнымі было б нацыянальнай асаблівасцю беларусаў, то я быў бы самым папулярным рэжысёрам»
Гутарка пра прызы, фестывалі, магчымасці і мары.
«Мне адгукаецца гісторыя вечных чужынцаў»: размова з мастачкай Марыяй Гвардзейцавай
Пра дом, пра памяць, пра боль, у якім усе роўныя.
Ад «Салюту» да світання: менскі клубны рух другой паловы 1990-х
Росквіт размаітасці і крызісны заняпад.