Мы пагарталі партфоліа беларускіх ілюстратараў і выбралі візуальны гонар краіны – семь маладых і перспектыўных мастакоў, якія ўразілі нас прадуктыўнасцю і ўласным стылем, што адразу чапляе.
Ілюстрацыя – магчыма, самы незразумелы жанр мастацтва: нейкі несур’ёзны, забаўляльны. Да чаго ні зрабі малюначак, ён збягае на ПМЖ у тую сферу, для якой быў падрыхтаваны: ілюстрацыя ў часопісе становіцца адразу журналістыкай, у дзіцячай кніжцы – часткай свету дзіцячай літаратуры, а ў падручніку фізікі адразу пераўтвараецца ў навуку. Адбываецца гэта таму, што ілюстрацыя мае адмысловую ролю – ствараць напружанне паміж тэкстам, пераказваць сэнс па-новаму, а час ад часу і спрачацца з ім.
Мала хто пра гэта кажа, але ілюстрацыя канкурыруе з тэкстам за права прыцягваць чытача і расказваць інфармацыю.
Мы вырашылі прабегчыся па маладых цікавых ілюстратарах і ілюстратарках, якія здолелі вынайсці, як пераказваць словы і перапрацоўваць рэальнасць у аўтэнтычнай эстэтыцы.
Улада – тэатральная мастачка-ілюстратарка, якая ўвасабляе яскравыя мінімалістычныя малюнкі, што маглі б лёгка стаць дэкарацыямі да спектакля ці скетчам для макета ў тэатры лялек. Юрчанка стварае насычаныя сімвалічна-вобразныя кампазіцыі, якія на адным аркушы месцяць цэлы свет з зямным і тагасветным, чым робіць адсылку да батлейкі і сярэднявечных карцін.
Ганна любіць пяшчотны грандж – у яе ілюстрацыях цеплыня і супакаенне, але не пакідае пачуццё, што праз секунду герой ускочыць – і пачнецца драйв. Яна працуе ў розных стылістыках, але праз колер і аўтэнтычную атмасферу, увасобленыя цвёрдай і чуйнай рукой, пазнаецца сувязь паміж ілюстрацыямі. А яе нядаўняя серыя коміксаў пра Melancholiac Macarena – асобная глава творчасці, дзе мастачка стварыла вар’яцкага персанажа, у якім кожны лёгка можа пазнаць сябе.
Яго яскравыя, крышку хуліганскія ілюстрацыі выскокваюць за межы паперы і ўваходзяць у публічную прастору, становячыся стыкерамі, насценнымі роспісамі ці мураламі. Ілюстрацыі прасякнуты гісторыямі пра супергерояў, коміксамі, паштоўкамі 60-х, музыкай і духам бунтарства. Працы Хвастова маюць моцную экспрэсію, якая перадаецца праз колеры і лініі, а некаторая нядбайнасць стварае індывідуальны стыль і нерафінаваны візуал, якога так часта не хапае.
Анастасія стварае краіну прывідных троляў, малюючы ілюстрацыі на сутыкненні нардычнага фальклору, тлену і зімніх сноў. Гэта асобны свет, дзе жывуць намаляваныя кавай з малаком істоты, прапісаныя так старанна і шчыльна, што лёгка ўявіць, як будуць выглядаць іншыя героі, калі патрапяць туды, а маленькі Зай і вожык могуць хадзіць у госці з кніжкі ў кніжку.
Пікаса некалі казаў, што змарнаваў 20 год, каб перастаць маляваць як у дзяцінстве, і ўсё жыццё – каб зноў пачаць маляваць як дзіцё. У Кацярыны атрымалася, нягледзячы на класічную мастацкую адукацыю, захаваць шчырасць мастацкага выказвання, паказаць рэальнасць такой, як кожны некалі паказваў яе пры дапамозе акварэлек у альбомах, але з асаблівай эстэтыкай. Трэба адзначыць, што яе ілюстрацыі – не толькі рэакцыя на тэксты, выдуманыя гісторыі, а яшчэ і на навакольны свет, у якім тое, што магло быць проста сфатаграфавана, атрымоўвае ўтульнае, цёплае гучанне. А балансаванне паміж дзіцячай стылістыкай і дарослымі вобразамі стварае асобую мета-рэальнасць.
Шмат хто знаёмы з працамі Надзеі, а некаторыя нават насілі майкі з яе прынтамі: менавіта яна зрабіла вялікую частку вокладак альбомаў «Петли пристрастия» и «Кассиопеи». Мастачка працуе ў камерцыйнай ілюстрацыі і супрацоўнічае з рэкламнымі і дыджытал-агенцыямі. Акрамя чысціні і тэхнікі ўвагу да яе прынтоў і іншых прац прыцягвае тое, як яна перакрыжоўвае кіслотныя галюцынацыі са слушнымі з пункту гледжання батанікі і заалогіі выявамі, якія ўніверсальна выглядаюць паўсюль: ад рэйва ў Берліне да ванільнай фотасесіі ў Лошыцкім парку.
Даша выпрацавала свой лёгка пазнавальны стыль, якім яна можа распавесці амаль пра што заўгодна. Яе працы – не проста запаўненне пустых месцаў на старонцы, каб зрабіць артыкул больш яскравым і выразным. Гэта паўнавартасны і дасціпны пераказ вострых навін свету палітыкі і грамадства. Ілюстрацыі заслугоўваюць увагі хаця б таму, што перакласці праблемы мультыкультуралізму, экалогіі, свабоды слова і правоў чалавека на візуальную мову так, каб было зразумела, і захаваць пры гэтым напружанасць і яснасць – асаблівы талент. Калі ты такі ж прагрэсіўны як мы, то, напэўна неаднаразова бачыў працы Sheeborshee на «Батенька, да вы трансформер».
У Менску праходзіць буйная выстава «Анатомія. Мужчынскае цела». Гутарым з яе куратаркай Дзінай Даніловіч.
Стваральнік мультыплікацыйных кліпаў «Мумий Тролля», кібердызайнер і мастак Андрэй Касай расказвае пра сваю выставу «Дыскамфорт», што адкрываецца ў Менску 29 красавіка.
Мастачка Аня Агеева – пра тое, як маляванне цела чалавека дапамагае вывучыць сваю сэксуальнасць і пачаць ставіцца да сябе прасцей.
Сабралі яшчэ восем яркіх пуцяводных зорачак у свет візуалу.
Каб зрабіць упрыгожанне на ялінку ці звязаць шопер.
І не забываем перадаваць веды новым пакаленням.
Росквіт размаітасці і крызісны заняпад.
Адсочвай маніфлоў, адкладай на мару, пампуй добрыя звычкі.
Пра дом, пра памяць, пра боль, у якім усе роўныя.
КАМЕНТАРЫ (3)
У Катерины Дубовик есть гораздо интереснее работы! Не поленитесь зайти в ее беханс
А обязательно ли иллюстратору уметь рисовать?
Нет