Фотарэпорт з Atlas Weekend 2017

  ДЗЕНЬ 2  

Да другога дня актывізаваліся і вулічныя гандляры, якія сталі шчыльна займаць месцы каля ўваходу ў ВДНГ. Маімі фаварытамі засталіся мужычкі, якія гандлявалі півам з багажніка машыны, і хлопец з сэлфі-палкамі.

І калі напярэдадні было вельмі дзіўнае адчуванне ад таго, што вакол зусім няма знаёмых асоб, то на другі дзень выпаў шанец пазнаёміцца са Святланай Зелянкоўскай – актрысай і жонкай Сяргея Міхалка. Самым кранальным быў момант, калі іх трохгадовы сын Макар, ідучы ўвечары па перапоўненай алеі, стаў ціхенька напяваць «Воіны святла». Дзіцячы голас выбіваўся з усяго шуму, грукату музыкі, адцягваючых размоў – і ад таго здаваўся нейкім тагасветным, быццам звонку.

  ДЗЕНЬ 3  

Цікава, што за ўвесь час я ні разу не бачыла канфліктаў – і гэта пры наяўнасці неабмежаванай колькасці піва і марціні. Толькі на трэці дзень здарыўся зародак бойкі – смешна, што гэта было на выступе Палазковай.

Сёлета арганізатары Atlas Weekend даволі старанна падышлі да інфармавання: у FB пастаянна з'яўляліся навіны, у спецыяльным дадатку можна было адсочваць лайнапы і складаць свой расклад, а ў Telegram-канале для прэсы перыядычна з'яўляліся дадзеныя пра тое, каго можна здымаць, а каго – не. Часцей за ўсё акрэдытаваныя фатографы маглі знаходзіцца пад сцэнай першыя тры песні. Але хэдлайнераў – Kasabian, The Prodigy і Röyksopp – было забаронена здымаць з такой блізкай адлегласці. Па афіцыйнай версіі – таму што такія музыкі баяцца за бяспеку сваіх фанатаў. Канцэрт Kasabian учора нават быў на мяжы зрыву, таму што перад пачаткам іх выступу над натоўпам лётаў дрон. Якое супадзенне і якое шчасце, што ён разрадзіўся.

Пазней высветлілася, што The Prodigy зусім нельга фатаграфаваць з якога-небудзь ракурсу. Верагодна, каб нідзе не засвяціліся сакавітыя кавалкі іх выступу. «У 98-м такога не было, так?» – дзялілася ўражаннямі старая гвардыя па суседстве. Пазней арганізатары сказалі, што нават менеджар групы здымаў увесь канцэрт на тэлефон: настолькі магутна ўсё выглядала.

  ДЗЕНЬ 4  

Гэта была субота, у якую пайшоў бязлітасны дождж, і мы разам з камерай вырашылі, што нам не трэба макрэць. Затое потым даведаліся, што тым, хто ўсё ж дайшоў да Atlas Weekend, былі выдадзеныя бясплатныя дажджавікі ад арганізатараў. Мы ж з сяброўкай адправіліся ў займальны бар-хопінг па лакацыях гайда ад 34travel. У адной з устаноў сустрэлі дзяўчыну, якая так шчыра хваліла арганізацыю гэтага фестывалю ў параўнанні з леташнім, што і ў нас адкрылася другое дыханне. Так, пасля трох дзён бесперапыннай весялосці ўжо хацелася і нарэшце адпачыць.

  ДЗЕНЬ 5  

На працягу ўсяго фестывалю ў мяне не было выразнага плана па наведванні пэўных канцэртаў: значна цікавей было назіраць за навакольнымі. Але да канца фэсту я настолькі стамілася ад прыгожых людзей, што пачала фатаграфаваць ежу.

Па маіх асабістых адчуваннях, апошні дзень Atlas Weekend быў самым мілым: усе крыху памятыя, шчырыя, добрыя. Зусім як на досвітку пасля выпускнога ў школе. І вельмі кранальную фразу вымавіў хлопец, якога я чамусьці вырашыла сфатаграфаваць: «О, ты з 34? А я Plushka. Мае альбомы выходзілі ў вас на сайце». Ха! І ці варта было перажываць, што вакол няма знаёмых асоб?