- ЧЫТАЦЬ ПА-БЕЛАРУСКУBEL
- ЧИТАТЬ ПО-РУССКИRUS
- READ IN ENGLISHENG
Менскі гурт Dlina Volny нарадзіўся вясной 2016-га, стартануўшы з ЕР «Neizmerima». Банда некалькі разоў выступала: у «Ок16» на прэзентацыі новага альбома Super Besse і ў «Хулігане» разам з Mustelide і гуртом «СОЮЗ», а зараз рыхтуе поўнафарматную плытку, якая выйдзе ўвесну. Мы пагутарылі з Вадам Мікуцкім, Машай Зіневіч і Алесем Шышлам пра тое, як за чатыры дні напісаць ЕР, што рабіць, калі не прэ, і чаму мары – гэта тое, да чаго трэба пастаянна імкнуцца.
Чэлендж, альбо Гісторыя пра тое, як за 4 дні
зрабіць ЕР
Маша з Вадам пазнаёмілася вельмі даўно. Прыкладна дзесяць год таму яна з сяброўкай завітала ў Парк сяброўства народаў, каб пазаліпаць на зграбных скейтараў. На рампе якраз адточваў сваё майстэрства высокі і кучаравы (на той момант) Вад. Тады ён граў на гітары і актыўна спрабаваў скалаціць гурт, для якога шукаў вакал. Сяброўка Машы не разгубілася і адразу знайшла хлопца «Укантакце», каб парэкамендаваць яму Машу. У той жа час Алесь пісаў з сябрам інструментальны хіп-хоп у Pineapple Chunks. Пачуўшы Машын кавер на Arctic Monkeys у Soundcloud, хлопцы запрасілі дзяўчыну аб’яднаць яе вакал з іх інструменталам.
Маша: Я памятаю, як на першай рэпетыцыі мы з Вадам гралі The Strokes «Juicebox». У мяне тады быў фальцэт, і я спявала не сваім голасам. Спяваю, а сама думаю: «Блін, яны зараз мяне выганяць, гэта жудасна». Я глядзела на рабят, а яны нібыта ок.
Вад: Так, Маша заўсёды вельмі хвалюецца. Пазнаёміўшыся з Алесем праз яе, мы вырашылі сабрацца ўсе разам і пайграць у маёй невялікай хатняй студыі. Але Маша праз пяць дзён з’язджала ў Лондан, бо прыехала ў Менск толькі на травеньскія, таму мы скарысталіся гэтым абмежаваннем і сустракаліся кожны дзень. Фармат быў такі: джэмім, штосьці атрымліваецца, збіраем трэк, пад вечар рыхтуем дэмку. Напрыканцы першага вечара нарадзілася песня «Ne Znaju Kuda», а за астатнія тры дні стварылі яшчэ тры песні.
Алесь: Мы вырашылі проста пісаць…
Маша: …не ведаючы куды.
Не тэрмін па фізіцы
Вад: Назва нарадзілася падчас нашых філасофскіх размоў і абмеркаванняў сутнасці ўсіх рэчаў. Мы прыйшлі да таго, што ўсё – хваля. Гук – вядома, хваля, святло – хваля, гравітацыя – таксама. А ў хвалі ёсць два паказальнікі: частата і даўжыня. Так мы вырашылі, што даўжыня хвалі – гэта такое асноватворнае паняцце, у тым ліку звязанае з музыкай.
Алесь: Думалі назвацца «Volny Dlina», каб не нагадваць тэрмін па фізіцы. Але потым сталі самі забываць мяняць словы месцамі. А даўжыня хвалі невымяральная, таму назва нашага ЕР «Neizmerima». Мы не ведаем, куды яна распаўсюдзіцца, і не хочам яе неяк абмяжоўваць.
Маша: А «Volny Dlina» стала назвай нашай апошняй на EP песні.
Адкуль ноты растуць
Вад: Спачатку мяне натхняла індзі-музыка. The Strokes аказалі моцны ўплыў, потым быў Interpol – ужо з прымессю постпанку і чагосьці цёмнага. Зараз сачу за The Horrors, якія класна змешваюць гітарную музыку з электроннай у жанры шугейз. Натхняюць яшчэ постпанк з жаночым вакалам ад Lower Dens і своеасаблівая эклектыка Trentemøller, Merchandise, Washed Out і Beach House.
Алесь: Мяне вельмі кранае электроніка Тома Ёрка.
Маша: А я ў першую чаргу звяртаю ўвагу на вакал. Адначасна ў галаве з’яўляецца малюнак знешнасці выканаўцы, а потым у відэа ён выглядае зусім па-іншаму. Вельмі люблю музыку Эмі Уайнхаўс, заўсёды марыла з ёй спяваць. Таксама натхняюся глыбокім басам alt-J.
Вад: Ненавіджу alt-J.
Маша: Усё, гурт распадаецца.
Вакаліст зусім не вельмі
Алесь: Шмат хто думаў, што Машын нізкі голас – гэта педаль альбо эфект ці наогул хлопец. Пыталіся ў мяне і ў Вада, хто з нас заспяваў.
Маша: Алесю напісаў адзін знаёмы: «Слухай, музыка, канешне, крутая, усё супер, але вакаліст спявае зусім не вельмі, змяніце яго». Я абажаю такія паведамленні. А калі адказваем, што гэта спяваю я, дзяўчына, тады: «Ваў, ладна». У мяне шырокі дыяпазон, і я абажаю спяваць блюз, магу браць як нізкія ноты, так і вельмі высокія. Спяваць нізкім голасам для мяне таксама было штосьці новае: гэта адбылося выпадкова, я проста прышпільвалася. Але так лайвам выступаць даволі цяжка, бо нізкі голас не такі гучны, як звычайны. Таму мне трэба трымаць сябе ў руках: не танчыць, быць больш стрыманай. Думаю, з вопытам гэта ўсё прыйдзе і стане лягчэй.
«Шмат хто думаў, што Машын нізкі голас – гэта педаль альбо эфект ці наогул хлопец»
Як пішацца музыка
Вад: У нас ва ўсіх ёсць свой музычны базіс, але зараз мы пашыраем свой кругагляд новымі інструментамі. Раней у мяне была толькі гітара, зараз дадаліся сінты і бас. Цікавіць больш сама кампазіцыя, агульны малюнак, чым асобныя інструменты і гукі.
Алесь: Складана раздзяліць, хто якую партыю напісаў. Мы не дзелімся на інструменты і, напрыклад, разам пішам ударныя, дзесьці Вад прапіша партыю сінтэзатара, дзесьці я – усё неяк уперамешку. Але мы пішам, пакуль кожны не будзе задаволены. Пры запісе першага ЕР у тым марафонным тэмпе мы выпрацавалі наступнае правіла: усім траім павінна падабацца тое, што мы зрабілі.
«Калі ёсць рэсурс – час, – але няма натхнення, трэба проста пачакаць і выкарыстаць гэты час па-іншаму»
Вад: Напісанне музыкі адбываецца кожны раз па-рознаму. Можа пачацца з нейкай партыі, напрыклад, з басу. Я прапаную да яе свае ідэі, і вакол гэтага мы малюем нейкую кампазіцыю. Ёсць зачэпка, і кожны дадае да яе штосьці сваё.
Алесь: Зараз атрымліваецца ўжо меней хаатычна. Апошняя песня, напрыклад, пачалася з цікавага тэмбру сінтэзатара, вакол якога мы працягнулі выбудоўваць усё астатняе. У пэўныя моманты мы разумеем: ага, тут патрэбная нейкая ідэя, тады мы пачынаем яе развіваць.
Вад: А здараецца, што нічога не адбываецца. Проста працоўны працэс: перапісваем партыю, каб было чысценька, альбо проста рэпетуем, бо цябе ж не заўсёды прэ. Таму, калі ёсць ідэя не проста на словах, а музычная, усе сядаюць і спрабуюць максімальна яе раскруціць. У нас ёсць шмат нарыхтовак, якія мы зараз збіраем у цэльны выгляд. Калі ёсць рэсурс – час, – але няма натхнення, трэба проста пачакаць і выкарыстаць гэты час па-іншаму.
Маша: Але, ведаеш, гэты працэс таксама наладзіўся не так даўно. Бо раней, здаралася, мы заходзілі ў тупік, біліся аб сцяну.
Алесь: Ці пачыналі штосьці пісаць, кідалі і пачыналі пісаць штосьці новае.
Вад: Ці працавалі па старым алгарытме, як у мінулы раз: давайце сядзем і за дзень напішам песню. Тады гэта спрацавала, але на гэты раз – не. Мы потым зразумелі, што гэта не панацэя, не срэбраная куля, яна не будзе заўсёды працаваць. Было б, канешне, крута, калі так за вечар песня пісалася, тады б за два тыдні – альбом…
Мары па-за савецкім
Вад: Наш альбом будзе называцца «Mechty», і ў назве заключаецца яго канцэпт. Пасля выдання першага ЕР у нас ужо з’явілася форма для поўнага фармату. Мы задумаліся над тым, што хочам сказаць, каб гэта быў не набор нейкіх песень, а цэласнае выказванне. Высветлілася, што ўсіх нас вельмі натхняе постсавецкая спадчына. Нават вакно маёй хатняй студыі, дзе запісваўся ЕР, якраз выходзіць на яскравы прыклад савецкага манументалізму – Дом ураду. У нас ёсць інстаграм, куды мы посцім выявы з савецкай архітэктурай, настроем у інтэр’еры і дэталях. Адчуваецца, што мы зараз жывем на разбураных надзеях, народжаных савецкімі ідэямі. Гэта была моцная вера ў людзей, моцная ідэалогія, але потым усё было разбурана. Засталіся толькі гэтыя артэфакты, будынкі, архітэктура. А мы зараз у гэтым жывем, ад чаго ўзнікае момант неакрэсленасці: куды ісці, што рабіць.
Алесь: Нашы бацькі перадалі нам, напрыклад, пачуццё таго, што ў цябе могуць усё адабраць…
Вад: Мары, надзеі – усё.
Маша: Таму людзі проста баяцца прыдумаць штосьці нязвыклае, баяцца марыць. Баяцца падумаць, што можна зрабіць не так, як усе.
«Адчуваецца, што мы зараз жывем на разбураных надзеях, народжаных савецкімі ідэямі»
Вад: Але ў нашым свеце мара – гэта тое, да чаго трэба імкнуцца. Яна павінна быць. Гэта тое, што павінна цябе весці і быць самай моцнай матывацыяй. У матэрыяле, што мы зараз рыхтуем, будуць і светлыя песні, больш летуценныя, але гучанне будзе ўсё роўна нашае.
Маша: Новы альбом плануем выпусціць увесну. У гэты час усё квітнее, людзі дабрэюць і таксама распускаюцца.
Алесь: Хаця ўзімку гэта, можа быць, больш патрэбна.
Маша: Так, зімой трэба марыць яшчэ больш.
Dlina Volny ў сеціве:
VK | Bandcamp | Soundcloud
Постсавецкая рамантыка тут
Лаві бліжэйшы канцэртны выступ бэнда 26 студзеня ў «Брюгге» на вялікім Ezhevika Flame Showcase. Падрабязнасці івэнта гартай тут.
Фото by palasatka
Минская группа Dlina Volny появилась весной 2016-го, стартовав с ЕР «Neizmerima». У музыкантов уже было несколько выступлений: в «Ок16» на презентации нового альбома Super Besse и в «Хулигане» вместе с Mustelide и группой «СОЮЗ». Сейчас же они готовят полноформатный диск, который выйдет этой весной. Мы пообщались с Вадом Микуцким, Машей Зиневич и Алесем Шишло о том, как за четыре дня написать ЕР, что делать, если не прет, и почему мечты – это то, к чему надо постоянно стремиться.
Челлендж, или История о том, как за 4 дня
сделать ЕР
Маша с Вадом познакомилась очень давно. Примерно десять лет назад она с подругой пришла в Парк дружбы народов, чтобы позалипать на грациозных скейтеров. На рампе как раз оттачивал свое мастерство высокий и кудрявый (на тот момент) Вад. Тогда он играл на гитаре и активно пытался сколотить группу, для которой искал вокал. Подруга Маши не растерялась и сразу нашла парня «ВКонтакте», чтобы порекомендовать ему Машу. В то же время Алесь писал с другом инструментальный хип-хоп в Pineapple Chunks. Услышав Машин кавер на Arctic Monkeys в Soundcloud, ребята пригласили девушку объединить ее вокал с их инструменталом.
Маша: Я помню, как на первой репетиции мы с Вадом играли The Strokes «JuiceBox». У меня тогда был фальцет, и я пела не своим голосом. Пою, а сама думаю: «Блин, они сейчас меня выгонят, это ужасно». Я смотрела на ребят, а они как бы ок.
Вад: Да, Маша всегда очень волнуется. Познакомившись с Алесем через нее, мы решили собраться все вместе и поиграть в моей небольшой домашней студии. Маша через пять дней уезжала в Лондон, так как приехала в Минск только на майские праздники, поэтому мы воспользовались этим ограничением и встречались каждый день. Формат был такой: джемим, что-то получается, собираем трек, под вечер готовим демку. В конце первого вечера родилась песня «Ne Znaju Kuda», а за оставшиеся три дня создали еще три песни.
Алесь: Мы решили просто писать...
Маша: ...не зная куда.
Не термин по физике
Вад: Название родилось во время наших философских разговоров и обсуждений сути всех вещей. Мы пришли к тому, что все – волна. Звук – понятно, волна, свет – волна, гравитация – тоже. А у волны есть два показателя: частота и длина. Так мы решили, что длина волны – это такое основополагающее понятие, в том числе связанное с музыкой.
Алесь: Думали назваться Volny Dlina, чтобы не напоминать термин по физике. Но потом стали сами забывать менять слова местами. Также решили, что длина нашей волны неизмерима, поэтому назвали ЕР «Neizmerima». Мы не знаем, куда она распространяется, и не хотим ее как-то ограничивать.
Маша: А «Volny Dlina» стало названием нашей последней на EP песни.
Откуда ноты растут
Вад: Сначала меня вдохновляла инди-музыка. The Strokes оказали сильное влияние, потом был Interpol – уже с примесью постпанка и чего-то темного. Сейчас слежу за The Horrors, которые классно смешивают гитарную музыку с электронной в жанре шугейз. Вдохновляют еще постпанк с женским вокалом от Lower Dens и своеобразная эклектика Trentemøller, Merchandise, Washed Out и Beach House.
Алесь: Меня очень трогает электроника Тома Йорка.
Маша: А я в первую очередь обращаю внимание на вокал. Одновременно в голове появляется изображение внешности исполнителя, а потом в видео он выглядит совсем по-другому. Очень люблю музыку Эми Уайнхаус, всегда мечтала с ней петь. Также вдохновляюсь глубоким басом alt-J.
Вад: Ненавижу alt-J.
Маша: Все, группа распадается.
Вокалист совсем не очень
Алесь: Много кто думал, что Машин низкий голос – это педаль либо эффект или вообще парень. Спрашивали у меня и у Вада, кто из нас запел.
Маша: Алесю написал один знакомый: «Слушай, музыка, конечно, крутая, все супер, но вокалист поет совсем не очень, замените его». Я обожаю такие сообщения. А если отвечаем, что это пою я, девушка, тогда: «Вау, ладно». У меня широкий диапазон, и я обожаю петь блюз, могу брать как низкие ноты, так и очень высокие. Петь низким голосом для меня тоже было чем-то новым: это произошло случайно, я просто прикалывалась. Но так лайвом выступать довольно трудно, так как низкий голос не такой громкий, как обычный. Поэтому мне нужно держать себя в руках: не танцевать, быть более сдержанной. Думаю, с опытом все придет и станет легче.
«Много кто думал, что Машин низкий голос – это педаль либо эффект или вообще парень»
Как пишется музыка
Вад: У нас у всех есть свой музыкальный базис, но теперь мы расширяем кругозор новыми инструментами. Раньше у меня была только гитара, теперь добавились синты и бас. Интересует больше сама композиция, общий рисунок, чем отдельные инструменты и звуки.
Алесь: Сложно разделить, кто какую партию написал. Мы не делимся на инструменты и, например, вместе пишем ударные, где-то Вад пропишет партию синтезатора, где-то я – все как-то вперемешку. Но мы пишем, пока каждый не будет удовлетворен. При записи первого ЕР в том марафонном темпе мы выработали следующее правило: всем троим должно нравиться то, что мы сделали.
«Если есть ресурс – время, – но нет вдохновения, нужно просто подождать и использовать это время по-другому»
Вад: Написание музыки происходит каждый раз по-разному. Может начаться с какой-то партии, например с баса. Я предлагаю к ней свои идеи, и вокруг этого мы рисуем композицию. Есть зацепка, и каждый добавляет к ней что-то свое.
Алесь: Сейчас получается уже менее хаотично. Последняя песня, например, началась с интересного тембра синтезатора, вокруг которого мы продолжили выстраивать все остальное. В определенные моменты мы понимаем: да, здесь нужна какая-то идея, тогда мы начинаем ее развивать.
Вад: А случается, что ничего не происходит. Просто рабочий процесс: переписываем партию, чтобы было чистенько, либо просто репетируем, тебя же не всегда прет. Поэтому, если есть идея не просто на словах, а музыкальная, все садятся и пытаются максимально ее раскрутить. У нас есть много заготовок, которые мы сейчас собираем в цельный вид. Если есть ресурс – время, – но нет вдохновения, нужно просто подождать и использовать это время по-другому.
Маша: Но, знаешь, этот процесс тоже настроился не так давно. Ведь раньше, случалось, мы заходили в тупик и бились об стену.
Алесь: Или начинали что-то писать, бросали и начинали писать что-то новое.
Вад: Работали по старому алгоритму, как в прошлый раз: давайте сядем и за день напишем песню. Тогда это сработало, но на этот раз – нет. Мы потом поняли, что это не панацея, не серебряная пуля, она не будет постоянно работать. Было бы, конечно, круто, если бы так за вечер песня писалась, тогда за две недели – альбом...
Мечты после советского
Вад: Наш альбом будет называться «Мечты», и в названии заключается его концепт. После издания первого ЕР у нас уже появилась форма для полного формата. Мы задумались над тем, что хотим сказать, чтобы это был не набор каких-то песен, а целостное высказывание. Выяснилось, что всех нас очень вдохновляет постсоветское наследие. Даже окно моей домашней студии, где записывался ЕР, как раз выходит на яркий пример советского монументализма – Дом правительства. У нас есть инстаграм, куда мы постим изображения с советской архитектурой, настроением в интерьере и деталях. Чувствуется, что мы сейчас живем на разрушенных надеждах, рожденных советскими идеями. Это была сильная вера у людей, сильная идеология, но потом все было разрушено. Остались только эти артефакты, здания, архитектура. А мы сейчас в этом живем, от чего возникает момент неопределенности: куда идти, что делать.
Алесь: Наши родители передали нам, например, чувство того, что у тебя могут все отобрать...
Вад: Мечты, надежды – все.
Маша: Поэтому люди просто боятся придумать что-то непривычное, боятся мечтать. Боятся подумать, что можно сделать не так, как все.
«Чувствуется, что мы сейчас живем на разрушенных надеждах, рожденных советскими идеями»
Вад: Но в нашем мире мечта – это то, к чему нужно стремиться. Она должна быть. Это то, что должно тебя вести и сильнее всего мотивировать. В материале, который мы сейчас готовим, будут и светлые песни, более мечтательные, но звучание будет все равно наше.
Маша: Новый альбом планируем выпустить весной. В это время все цветет, люди оттаивают и тоже распускаются.
Алесь: Хотя зимой, может быть, это больше нужно.
Маша: Да, зимой нужно мечтать еще больше.
Dlina Volny в сети:
VK | Bandcamp | Soundcloud
Постсоветская романтика тут
Лови ближайшее концертное выступление группы 26 января в «Брюгге» на большом Ezhevika Flame Showcase. Подробности здесь.
Фото by palasatka
Minsk-based band Dlina Volny (‘Wavelength’ in Russian) formed and released their debut ЕР "Neizmerima" in spring 2016. The band have already played few gigs, including Super Besse’s "La Nuit*" album release at OK16 and series of gigs called "Three" at Huligan bar along with Mustelide and «СОЮЗ». We had a chat with Vad Mikutski, Masha Zinevitch and Ales Shyshla about writing an EP in four days, what to do when you’re stuck, and why dreams are something we should always strive for.
Challenge, or a Story on how to make an EP in 4 days
Masha and Vad met a long time ago. About ten years ago, she and her friend came to the Park siabroŭstva narodaŭ (Peoples' Friendship Park) to watch the cool skateboarders. At that time tall and curly (back then) Vad was improving his skate skills on the ramp. He played the guitar then and was actively trying to put together a band and was looking for vocals. After finding Vad very hot, Masha’s friend added him on “Vkontakte” (social network) and learned that he was looking for a singer. She, of course, recommended Masha to Vad. At that same time, Ales was doing hip-hop production in Pineapple Chunks with a mate. After listening to Masha’s cover of Arctic Monkeys on Soundcloud, guys invited her to combine her singing with their instrumentals.
Masha: I remember that at the first rehearsal with Vad we were playing "Juicebox" by The Strokes and I was singing falsetto, I wasn’t using my proper voice. So I was singing, thinking the boys would throw me out any minute then because my singing was terrible. I was looking at them but their facial expressions looked just fine.
Vad: It’s true. Masha always worries. After Ales and I met through Masha, we all decided to get together and jam in my little home studio. Unfortunately, Masha was to leave for London after 5 days, because she only came to Minsk for a holiday. We decided to use this “restriction” and met every day. The format was we jammed and if something turned out ok – we would write a song and have a demo ready for evening time. By the end of the first evening "Ne Znaju Kuda" was born. We made the other 3 tracks in the following 3 days.
Ales: We decided to just write…
Masha: Not knowing where (reference to Dlina Volny’s Ne Znaju Kuda).
Not a physics term
Vad: We came up with the band name during one of our many philosophical talks and discussions about the essence of everything. We came to the conclusion that everything is a Wave. Sound is a Wave, light is a Wave, gravity is a Wave. A wave has two indicators: frequency and length. So we decided that the wavelength – it is a basic concept, for everything, including music.
Ales: We wanted to name the band Volny Dlina not to recall a physics term, but we just couldn’t remember, which one it was Dlina Volny or Volny Dlina, so decided to go with the easy one. Also, we decided that our wavelength is immeasurable, hence the EP name (Neizmerima is ‘immeasurable’ in Russian). We do not know where it is going to spread and don’t want to limit it in any way.
Masha: So, "Volny Dlina" became the name of the last song on the EP.
Where tunes come from
Vad: At first I was getting inspiration from indie music. The Strokes were a big influence, then Interpol – with their mix of post-punk and something dark. Now I follow The Horrors, who mix shoegaze and electronic musiс. I get inspired by post-punk bands with female vocals like Lower Dens, Trentemoller, Merchandise, Washed Out and Beach House.
Ales: Thom Yorke’s electronic music really gets me.
Masha: I always pay attention to vocals in the first place. At the same time, I get an image of a singer in my head and then when I watch a video the vocalist looks completely different. Amazing! I love Amy Winehouse’s music, always wanted to duo with her. Alt-J’s deep bass inspires me too.
Vad: I hate Alt-J.
Masha: The band is breaking up!
The vocalist could be better
Ales: A lot of people thought that Masha’s voice was pitched down by a pedal or an effect, some thought it was a guy singing.
Masha: Ales’ friend messaged him saying: “Look, the music is surely great, everything’s cool but the vocalist is crap, get a new one”. I love comments like this. Because when we say that it is actually me, a girl, singing, people say: “Wow! Ok then”. My vocal range is quite wide. I love to sing blues and can take very low notes and quite high notes. Using my low voice was something new for me: it happened accidentally, really, I was just fooling around. Singing low live is hard because this type of voice is not as loud as when I take higher notes. That is why I need to control myself and not dance too much but be more concentrated. I am sure it’s going to get easier with experience.
“Many people thought that Masha’s low voice was either a pedal effect or a guy singing”
How music gets written
Vad: Each of us has a musical basis but together we widen our outlook with new instruments. I used to play guitar only, but now I’m also into bass and synths. We are more interested in composition, the overall picture rather than just instruments and sounds.
Ales: It is difficult to differentiate who wrote what. We do not divide instruments and, for instance, compose drum machine parts together, sometimes Vad composes a synth part, sometimes I do that – everything is mixed.
“If there is a resource – time – but no inspiration, you just need to wait and use this time in a different way”
Vad: Composing happens in a different way every time. We can start with, say, a bass line. I prepare my ideas for it and then we draw a composition around it. There is a hook and everyone adds something of their own to it.
Ales: Now the process is less chaotic. The latest song, for example, started with an interesting timbre of a synth, around which we continued building up everything else. At certain times, we understand that, yes, here we need an idea, and begin to develop it.
Vad: Sometimes nothing works out. So it’s just a working process then: re-record a part so that it’s clean or just rehearse because one is not always inspired. Therefore, if there is a musical idea everyone sits down and tries to develop it to the maximum. We have a lot of ideas and snippets that we are now assembling into complete songs. If there is a resource – time – but no inspiration, you just need to wait and use this time in a different productive way.
Masha: But, you know, this process changed not so long ago. Before we would hit a dead end and bash our heads against the wall.
Ales: We would start writing something, drop it and start something else.
Vad: Or would use the previous algorithm: let's sit down and write a song in a day. It worked out then, but this time – no. We then realized that it is not a panacea, not a silver bullet, it will not work every time. It would, of course, be cool, if we could write a song every evening. In two weeks we could have an LP…
Dreams outside the Soviet
Vad: Our album will be called "Mechty" (‘Dreams’ in Russian), and the concept is in the title. After the publication of our first EP, we discovered a form for a full format release. We thought about what we wanted to say so that it was not a set of random songs, but a holistic statement. It turned out that all of us were very inspired by the post-Soviet legacy. Even my home studio window, where the EP was recorded, faces a bright example of Soviet monumentalism – the Government House. We have an Instagram account, where we post pictures of Soviet architecture, the mood in the interior, and details. It feels like we now live on the ruined hopes that were born from Soviet ideas. There was a strong belief in people, a strong ideology, but then everything was destroyed. All that’s left are these artifacts, buildings, architecture. We now live in this and come to a moment of uncertainty: where to go, what to do.
Ales: Our parents gave us this feeling that at any moment everything can be taken away from us.
Vad: Our dreams, hopes – everything.
Masha: That is why people are afraid of coming up with something unusual, they are afraid to dream. They are afraid to think that they can do things in a way different from others’.
“It feels like we now live on the ruined hopes that were born from Soviet ideas”
Vad: But in our world, a dream is something that one needs to seek. There has to be a dream. It is something that is supposed to lead you and be the strongest motivation. The material that we are preparing contains bright and dreamy songs but the sounding is still ours.
Masha: We are planning to release the album this spring. In spring everything blooms, people get kinder and bloom along with nature.
Ales: Although, maybe, one needs to dream more in winter.
Masha: That’s right, we need to dream more in winter.
Dlina Volny online:
Facebook | Bandcamp | Soundcloud
Post-soviet romance is here
Photos by palasatka
