Tallinn Music Week

Арт-дырэктарка 34mag Palasatka наведала шоукейс-фестываль Tallinn Music Week, які прайшоў не так даўно ў сталіцы Эстоніі (ну як не так даўно – ужо амаль месяц таму!), і падрыхтавала свой POV-рэпартаж з падзеі.
 

 

«Калі і ехаць у Талін ды Эстонію – дык менавіта падчас Tallinn Music Week, гэта адназначна самыя лепшыя дні за год у гэтым горадзе, – кажа мая эстонская сяброўка Біргіт, якая цяпер жыве ў Стакгольме. – Учора тут круціў пласцінкі наш прэзідэнт. Цікава было даведацца пра ягоны густ. Гэты раз для мяне першы, калі я тут не ў якасці ўдзельніцы, а проста як глядачка. Раней я выступала тут з гуртом Tallinn Daggers».

Разам з festival pass я атрымліваю на рукі цяжкі фаліянт – кніжку з апісаннем гуртоў і праграмаю на ўвесь тыдзень. З кожным годам таймтэйбл фэсту робіцца настолькі заблытаны і складаны, а гуртоў становіцца ўсё болей і болей, што даводзіцца па 5 хвілінаў вышукваць жаданы гурт, час і пляцоўку ў праграме. Пазначаю 5 абавязковых для сябе пунктаў з некалькіх сотняў – астатняе пакідаю на выбар сяброў-музыкаў, давяраючы іхнаму густу і абазнанасці пляцовак.

 

 

 

 

 

 

 

 

TMW – фестываль, які пачынаўся ў 2009 годзе з ідэі прамоцыі маладой эстонскай музыкі і даволі хутка перарос у магутную стартавую пляцоўку шмат для якіх музыкаў не толькі з Эстоніі, але таксама і з іншых суседніх ці нават больш далёкіх краінаў.

Музычная праграма ўключае ў сябе Festival Stage і City Stage. Фестывальная праграма ў асноўным вечаровая і начная. Канцэрты ў клубах, канцэртавых залах, старым кінатэатры Soprus (нешта накшталт нашага кінатэатру «Перамога»), а таксама рэйвы ў Lennusadam – вялізным ангары марскога музею з субмарынаю ў цэнтры.

Фестывальную праграму ўдзень перахоплівае City Stage – кожная маленькая кавярня і крамка спрабуе зарганізаваць свае канцэрты і выступы дыджэяў. У парку на ўваходзе ў стары горад бачу вялікі натоўп – час выступу маладой эстонскай электроннай поп-зоркі NOEP. Некалькі канцыкаў адначасова адбываецца ў хіпста-раёне вуліцы Telliskivi – талінскага братка менскай вуліцы Кастрычніцкая. У байк-шопе грае наш літоўскі сябар Deep Shoq, а побач, у офісе Velvet Design Agency, адной з самых эфектных пляцовак гарадской праграмы, дае канцэрт Me And My Drummer з Берліну.

 

Збіраецца вялізны натоўп, мы назіраем за выступам з другога паверху, уціснуўшыся ў мяккія офісныя фатэлі ды прымерваючы на сябе фэнсі-офіс дызайн-агенцтва. Перавага дзённай гарадской праграмы ў тым, што яна бясплатная. Сустракаю яшчэ аднаго знаёмага. Вечаровую праграму Ханнэс байкатуе. На маё пытанне, чаму, адказвае, што не згодны з пазіцыяй фестывалю не плаціць музыкам за выступ. Рацыя, безумоўна, у ягоных словах ёсць.

Але ўсё ж большасць маладых музыкаў стараюцца браць удзел у фестывалі. Адна з прычынаў палягае ў тым, што сярод гасцей Таліну – шматлікія дэлегаты, прадстаўнікі лэйблаў і кампаніяў гуказапісу, арганізатары фестываляў… То бок нават калі на твой канцэрт прыйшло 25 чалавек – вялікая імавернасць таго, што сярод іх акажуцца тыя 5, якія зарганізуюць табе ўдзел у фестывалях мары ці дапамогуць выдаць новы альбом, а астатнія акажуцца журналістамі, якія пра цябе напішуць. Да таго ж, хто ведае, з кім вы вып’еце па шоце ў бары і вырашыце запісаць супольныя трэкі? Гісторыя поспеху нашых Super Besse пачыналася таксама падобным чынам і менавіта на TMW.

Свята музыкі плаўна пераходзіць у фэст крафтавага піва і дызайн-маркет у індустрыйнай пляцоўцы Kultuurikatel – будынку старой электрастанцыі, дзе калісьці здымалі «Сталкера», а цяпер месціцца крэатыўны хаб. Ловім сябе на думцы, што ўсе дызайн-маркеты свету выглядаюць аднолькава, але я ўсё ж не магу ўтрымацца і набываю талерку ад таленавітых эстонскіх керамістаў. Мае эстонскія сябры бадзяюцца па маркеце і купляюць абноўкі. Хутка ім на паром да Стакгольму. Пасля TMW яны прызнаюцца, што Швецыя – добра, але яны збіраюцца давучыцца музычнаму менеджменту і запачаткаваць сваю справу ў родным Таліне, каб працягнуць пачынанні фестывалю і заняць вольныя нішы, якія ў скандынаўскіх краінах даўно занятыя.