Працягваем нашыя аўдыядакументальныя экзэрсісы «Іншыя гісторыі», якія дазваляюць пачуць кожную струнку ўнутранай арфы героя і спазнаць, наколькі моцна яны нацягнуты. Сёння – жыццесцвярджальная гісторыя Насты, якая ў 20 год праз рак страціла сям’ю, працу, здароўе, але захавала сябе і пачала жыць наноў.
Дзякуй кампаніі Hindenburg Systems за прадастаўлены аўдыясофт.
Таццяна Немчанінава, стваральніца аўдыядакументалкі:
Людзі, якія перажылі анкалогію, часта застаюцца ў сабе, у сваім свеце і не могуць вярнуцца ў грамадства. Ім складана пераадолець псіхалагічныя бар’еры, складана ставіцца да жыцця так, як перад хваробай. Старое асяроддзе знікае, а новае не знаходзіцца. Яны застаюцца сам-насам з сабой, са сваім страхам, разбітымі каштоўнасцямі і страчанымі арыенцірамі. Яны губляюцца.
Гэта назіранне збоку. А мой матэрыял – гісторыя з першых вуснаў. У 20 гадоў Наста захварэла на рак. Хвароба вырвала яе з жыцця, забрала любоў, разбіла сям’ю, адняла працу, пазбавіла ўлюбёнай справы і пакінула кучу наступстваў і фізічных недамаганняў. Але Наста знайшла ў сабе сілы, каб вярнуцца і пачаць жыццё наноў.
Я задумвала гэтую гісторыю як дапаможнік для тых, хто сутыкнуўся з анкалогіяй: як перамагчы хваробу і яе наступствы. І яшчэ для блізкіх хворых на рак: як паводзіць сябе, як не паўтарыць памылак маіх герояў, як падтрымаць і як не нашкодзіць. Але на справе гэтая гісторыя выявілася для кожнага. Нават таго, хто ні разу не сутыкаўся з анкалогіяй так блізка.
І памятайце: на яе месцы можа апынуцца любы з нас. У кавалачку інтэрв’ю, які не ўвайшоў у праграму, Наста распавяла пра тое, што пасля хваробы перастала баяцца начальства і любога вышэйстаячага: «Прынята казаць, што перад богам усе роўныя. Дык вось, перад анкалогіяй таксама ўсе роўныя».
Распавядаем пра абсалютна новы для Беларусі медыяфармат – аўдыядакументальныя гісторыі.
Аўдыядакументальная гісторыя пра «Беларускую вясёлку» – утапічнае грамадства без іерархіі ды аўтарытэтаў.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
Javid Nabiyev speaks on arrests of gay people in Azerbaijan, explains the «fucking solidarity» term and the point of activism.
Joris Hanse, Dutch activist from the Doorbraak, speaks about the Netherlands not matching the stereotypes.
COMMENTS (2)
Вельмi моцна. Дзякуй.
Я всегда поражаюсь таким сильным духом людям... Очень правильные слова, что вся сила внутри. Главное найти её в таких ситуациях