Вялікія камбінатары

У гэтыя выходныя, 12-14 жніўня, на адлегласці палёту стралы ад Мірскага замка пройдзе пяты музычны опэн-эйр Mirum Music Festival. На юбілейны злёт арганізатары падрыхтавалі асабліва сакавітую праграму з двухдзённым канцэртным лайнапам і афтэрпаці. На гарачае – першы ў Беларусі выступ брытанскага лайв-бэнду Red Snapper. Ваў! Нам пашанціла звязацца з барабаншчыкам гурта Рычардам Тэйрам і спытаць яго пра новы альбом, любоў да групы ў краінах СНД і сучасную музычную сцэну Брытаніі.

 

Red Snapper – брытанскі музычны калектыў, вядомы сваім інавацыйным скрыжаваннем джаза з рытмічнымі малюнкамі хіп-хопа, драмэндбэйса і электронікі. Першыя тры альбомы, Prince Blimey (1996), Making Bones (1998) і Our Aim Is To Satisfy (2000), група выпусціла на вядомым электронным лэйбле Warp Records, пасля чаго на некалькі гадоў спыніла сваё існаванне. У 2007-м гурт сабраўся зноў і запісаў яшчэ неверагодную Pale Blue Dot (2008), напружаны Key (2011) і афрыканскую псіхадэлічную Hyena (2014).

Апошні рэліз Hyena – гэта пераапрацоўка саўндтрэка, які музыкі запісалі да культавага сенегальскага роўд-муві Touki Bouki, выпушчанага ў 70-я і нядаўна адноўленага Марцінам Скарсэзэ. Гэтая ахутаная дымкай псіхадэлічная фанк-адысея распавядае пра двух маладых сенегальскіх шукальнікаў шчасця, якія мараць з'ехаць у Парыж. Red Snapper шчыра прыправілі прыгоды авантурыстаў стылёвай атмасферай.

Зараз у склад бэнду ўваходзіць барабаншчык Рычард Тэйр, гітарыст Дэвід Аерс, Алі Фрэнд на кантрабасе і вакале і Том Чэленджар на саксафоне і клавішах.

 

 

 

Мы зараз пішам новы альбом, на якім будуць запрошаныя вакалісты, і ён будзе істотна адрознівацца па гучанні ад “Гіены”

Два гады таму вы запісалі альбом Hyena. Зараз гастралюеце з ім і, як я разумею, паралельна рыхтуеце матэрыял для новага альбома. Распавядзіце пра сучасных Red Snapper. У якім кірунку вы плануеце рухацца?

Так, сапраўды, мы зараз пішам новы альбом, на якім будуць запрошаныя вакалісты, і ён будзе істотна адрознівацца па гучанні ад «Гіены». На жаль, гэта ўся інфармацыя, якую мы можам зараз распавесці.

 

Як вы вырашылі спалучаць джаз з электронным падыходам да музыкі ў першыя гады існавання гурта?

Першапачаткова мы хацелі запісваць трэкі, якія былі б прыдатныя для сэтаў хіп-хоп дыджэяў у пачатку 90-х. Мы знаходзіліся пад уплывам бі-сайдаў амерыканскага хіп-хопу, бэндаў кшталту Eric B. & Rakim. Гэта было няцяжка, таму што ў нас былі жывыя барабаны і кантрабас. Затым Дэвід захапіўся стварэннем гукавых ландшафтаў, таксама яго заўсёды цягнула да саўндтрэкаў, ну і адбівалася музычная спадчына амерыканца. Саксафон мы дадалі, таму што слухалі такія групы, як Morphine.

 

Вы заўсёды заставаліся пераважна інструментальнай групай. Але на апошніх двух альбомах Key і Hyena чуваць голас Алі. Як атрымалася, што ён заспяваў: выпадкова ці гэта было яго даўнім жаданнем?

Алі доўгі час спяваў на бэк-вакале ў сваёй групе Clayhill, у яго цудоўны голас і выдатныя тэксты, таму няма нічога дзіўнага, што аднойчы ён заспяваў у Red Snapper.

 

 

Ці пачалі пасля гэтага радыёстанцыі круціць вашыя песні часцей? Як вы ўвогуле ставіцеся да медыя? Я вельмі здзівіўся, што Pitchfork апошнюю рэцэнзію на Red Snapper напісаў аж у 2003-м.

Зусім не, радыёстанцыі, здаецца, граюць нашыя старыя інструментальныя хіты, праз якія мы сталі знакамітымі, часцей. На працягу многіх гадоў нас любілі і ненавідзелі ўсе віды медыя, таму зараз нас гэта не вельмі турбуе, гэта проста меркаванні людзей. Я хутчэй сказаў бы, што ў цэлым за апошнія 22 гады большасць журналістаў і дыджэяў не вельмі разумела музыку, якую мы робім, і чаму мы яе робім. А «Пічфорк» – гэта амерыканскі сайт, людзі ў ЗША ўсё ж такі асабліва нас не ведаюць. Мы толькі аднойчы выступалі там у 1999-м.

 

Вы паспяхова застаяцеся незалежнай групай. Як вам удаецца паралельна займацца дыстрыб’юцыяй сваіх рэлізаў і раскладам канцэртных выступаў? Чаму вы больш не супрацоўнічаеце з Warp Records?

Усімі менеджарскімі справамі займаецца наш агент у Бельгіі, які добра разумее, што мы робім. Сёння цяжка прадаваць альбомы, у нас ёсць адданыя прыхільнікі ў Вялікабрытаніі, Заходняй і Усходняй Еўропе, таму мы маем магчымасць часта выступаць. Але хто цяпер купляе музыку?

У 90-я нам вельмі пашанцавала падпісаць кантракт з вялікім незалежным лэйблам Warp, што супала з добрымі часамі для нашага музычнага стылю. Мы тады прадалі шмат альбомаў. Але так не можа доўга працягвацца, калі ты робіш дзіўную музыку!

 

У папярэдніх інтэрв’ю вы казалі, што былі прыемна здзіўлены, што Red Snapper добра вядомыя ў былых рэспубліках Савецкага Саюза. Як вы ўсталёўвалі кантакт з вашымі прыхільнікамі ў краінах СНД?

Калісьці, у сярэдзіне 90-х, мы адыгралі канцэрт у Маскве і, я думаю, гэтым прыцягнулі ўвагу тамтэйшай моладзі. Наш трэк Keeping Pigs Together адзначыўся на саўндтрэку да фільма «Антыкілер» Ягора Канчалоўскага, што таксама паспрыяла нашай папулярнасці тут. Мы заўсёды працавалі з выдатнымі прамоўтарамі і выступалі на добрых канцэртных пляцоўках. І зноў едзем у Маскву ў канцы верасня.

 

 

У 90-я нам вельмі пашанцавала падпісаць кантракт з вялікім незалежным лэйблам Warp, што супала з добрымі часамі для нашага музычнага стылю. Мы тады прадалі шмат альбомаў. Але так не можа доўга працягвацца, калі ты робіш дзіўную музыку!

 

 

Вы шмат гастралюеце па Украіне і Расіі. Чаму вы толькі першы раз прыязджаеце ў Беларусь? Што вы ведаеце пра яе? І што вы тут збіраецеся рабіць, акрамя шоу?

Гэта будзе мой другі візіт, я граў як дыджэй у Менску ў 2005 годзе, калі б я мог успомніць назву клуба… [клуб Step, зараз памяшканне Re:public’а – 34mag]. Я памятаю, што дыджэіў у клетцы, падвешанай над танцпляцам. Для астатняй часткі групы гэта будзе першы раз (і краіна, і клетка). Арганізатары Mirum Music Festival спрабавалі замовіць нас на працягу некалькіх гадоў, але толькі зараз усё атрымалася. Пра Беларусь я ведаю, што амаль чвэрць насельніцтва сталі ахвярамі ў Другой сусветнай вайне (неверагодна сумны факт). Таксама я ведаю, што беларусы вядуць свае паходжанне ад адных з самых старажытных народаў ва Усходняй Еўропе (гэты факт мяне захапляе). На жаль, як заўсёды, у нас не будзе шмат часу пасля канцэрта, наш падарожны маршрут даволі складаны. Самае галоўнае для нас – гэта добра выступіць на фестывалі.

Не так шмат чаго змянілася з 90-х: людзі і зараз ходзяць на нелегальныя рэйвы, каб пачуць новую музыку, абменьваюцца ёю, таму што не могуць дазволіць сабе яе купіць, выбіраюцца на прыроду, каб пасядзець на брудных палях і паслухаць канцэрты славутых бэндаў

Што вы плануеце граць на «Міруме»? Ці будуць гэта цалкам апошнія рэчы з саўндтрэка для Touki Bouki, або гэта будзе сумесь старых і новых песень?

Будзе забойны кактэйль са старой класікі Red Snapper, трэкамі з фільма Touki Bouki і апошняга альбома Hyena, некалькі трэкаў з альбома Key, ну і таксама пераапрацоўкі і імправізацыі ў рэальным часе.

 

Ці супрацоўнічалі вы калі-небудзь з расійскімі або ўкраінскімі музыкамі?

Раней сёлета я тыдзень рыхтаваўся да выступу з двума цудоўнымі барабаншчыкамі ў Кіеве: Георгіем Вальчуком з Atomic Simao і Стасам з «Вагоновожатых». Мы рабілі разам шоу ў падтрымку выступу Red Snapper… Гэта быў цудоўны экспірыенс.

 

 

Як зараз выглядае сучасная музычная сцэна ў Брытаніі?

У Вялікабрытаніі цудоўная андэграўндная музыка. Яна змешвае інгрэдыенты, гуляе на чаканнях людзей і цалкам застаецца эксперыментальнай. Будзе гэта грайм, дабстэп, хаус, хіп-хоп, электроніка, акустыка ці тэхна – неістотна. Свежая музыка з’яўляецца заўсёды, бо людзі прагнуць новых гукаў і новых творчых прыёмаў.

Апроч зрухаў фармату і распаўсюду інтэрнэту, не так шмат чаго змянілася з 90-х: людзі і зараз ходзяць на нелегальныя рэйвы, каб пачуць новую музыку, абменьваюцца ёю, таму што не могуць дазволіць сабе яе купіць, выбіраюцца на прыроду, каб пасядзець на брудных палях і паслухаць канцэрты славутых бэндаў.

Папулярная камерцыйная музыка застаецца ў руках буйных лэйблаў і радыёстанцый, дзе сядзяць у асноўным ёлупні з раздзьмутымі заробкамі і адсутнасцю фантазіі.

Гэта будзе мой другі візіт, я граў як дыджэй у Менску ў 2005 годзе, калі б я мог успомніць назву клуба… Я памятаю, што дыджэіў у клетцы, падвешанай над танцпляцам

20 гадоў таму вашымі кумірамі, верагодна, былі музыканты з 20-гадовым вопытам, зараз вы самі маеце такі вопыт. Як, на вашую думку, сучасная музыка будзе развівацца далей?

Думаю, музыкі працягнуць эксперыментаваць з гукамі, інструментамі, гуляць з мультымедыйнымі формамі, каб далей рэалізоўваць сябе. Канешне, электронная музыка страціла шмат душы і запалу, але, з другога боку, яна развіла свой уласны свет і дазволіла маладым людзям без грошай рабіць музыку і даносіць яе да аўдыторыі адразу, без пасярэднікаў.

Вельмі важна, каб музыканты і прадзюсары, як мы, перадавалі свае веды і вопыт моладзі, але ў той жа час не ганілі іх.

Я заўсёды бачу Red Snapper на невялікім востраве далёка ад мацерыка.

 

 

 

Каардынаты Red Snapper:

Сайт    FB    Youtube

Як вы думаеце, ці з'яўляецца Афрыка нашай будучыняй у музычным плане? Чаму вы вырашылі зрабіць рэмікс на Songhoy Blues [малійская блюзавая група – 34mag]? Ці плануеце вы далей працаваць з афрыканскімі бэндамі? І што вы думаеце пра еўрапейскую апрапрыяцыю афрыканскай музыкі?

Афрыка – гэта нашае мінулае і наш культурны падмурак, таму зразумела, чаму яна нас пастаянна вабіць. Мы заўсёды ў яе нечаму вучымся, яна ў нашай крыві, часам яе ўплыў больш відавочны, часам менш. Наконт Songhoy: мы іхнія шчырыя прыхільнікі і для іх таксама быў гонар, калі мы прапанавалі зрабіць ім рэмікс. Але пакуль больш не плануем сумесных рэлізаў з афрыканскімі групамі, таму што праект Touki Bouki / Hyena адняў у нас шмат энергіі.

Я думаю, вельмі важна, каб еўрапейскія музыканты цікавіліся афрыканскай музыкай, і калабарацыі – гэта добрая ідэя пры ўмове, што афрыканскім музыкам добра заплацяць і правільна вырашаць усе аўтарскія пытанні. На жаль, кантроль за гэтымі працэсамі часам трымаецца ў няправільных руках.

 

P.S. Група выступіць у гэтую пятніцу, 12 жніўня, на фестывалі Mirum Music Festival на лузе насупраць Мірскага замка. Акрамя Red Snapper, у трох днях фэсту ўдзел прымуць The Hardkiss, «Вагоновожатые», Onuka, Beissoul & Einius, CherryVata, Bonehider і іншыя. Падрабязнасці глядзі на афіцыйнай старонцы івэнту, а таксама чытай у нашым аглядзе лепшых беларускіх фестываляў гэтага лета.

 

 

Фота by Karolina Tsirogianni, Andrei Maximov