Юрый Тарэеў пагружаны ў творчасць з самага дзяцінства: спачатку школа з мастацкім ухілам, затым мастацкае вучылішча і, нарэшце, Акадэмія сам здагадайся чаго. Пасля заканчэння БДАМ мастака адразу запрасілі застацца ў якасці выкладчыка – і з 1992 года ягоная працоўная кніжка ляжыць толькі там. Але дзейнасць Тарэева гэтым не абмяжоўваецца: па-за асноўнай працы ён стварае аўтарскія, конкурсныя, культурныя, сацыяльныя, палітычныя плакаты.
На стварэнне сацыяльных і палітычных работ Юрыя матывуюць гучныя падзеі, як, напрыклад, тэракт у рэдакцыі Charlie Hebdo, Майдан ці 11 верасня – здарэнні, на якія рэагуюць дызайнеры з усяго свету. Калі ва Украіне неабгрунтавана арыштавалі дызайнера Антона Стогава, ягоныя калегі з розных краін тут жа адгукнуліся, правёўшы міжнародную акцыю «Свабоду Антону Стогаву». Яны стварылі постары, якія пазней былі раздрукаваныя ў адзіных асобніках і з якімі людзі выходзілі на плошчы. Юрый таксама прыдумаў працу на гэтую тэму.
Тарэеў удзельнічаў і ў нямецкім конкурсе «Мужнасць гневацца», мэта якога – паказаць самыя вострыя сацыяльныя ці палітычныя плакаты. Праца Юрыя «Tolerance» у 2013 годзе ўвайшла ў лік 30 пераможцаў, была раздрукавана і развешана ў розных нямецкіх гарадах у рамках плакатнай акцыі. Постары, якія прайшлі строгі адбор, а таксама перамаглі ў конкурсах і біенале, захоўваюцца ў калекцыях музеяў – яны лічацца творамі мастацтва.
«Плакат – гэта асаблівая мова выказвання, якая не замяняецца нічым іншым. Ён можа быць рэзка запатрабаваны ў грамадстве, калі хутка і востра патрапіць у цэль, асабліва ў сацыяльна-палітычнай сферы», – кажа творца.
Адзін з плакатаў атрымаў срэбра ў тайваньскім біенале. Гэтая праца была прысвечана абароне дыпломных работ кафедры графічнага дызайну БДАМ: кожны год Тарэеў стараецца зрабіць плакат, які анансуе гэтую падзею.
Таксама дызайнер перыядычна робіць афішы для спектакляў Купалаўскага тэатра. «Тэатральныя плакаты – адзін з самых цікавых і свабодных жанраў, дзе ты можаш максімальна па-мастацку выказацца. У пачатку працы неабходна пагаварыць з рэжысёрам і галоўным мастаком, прачытаць п’есу. Пасля гэтага ідзе пошук эскізаў і таго адзінага варыянту, які б задаволіў і тэатр, і мяне як аўтара. У выніку трэба здолець лаканічна перадаць сэнс п’есы мовай вобразаў, метафарамі з’яў, каб маё візуальнае паведамленне спыніла позірк гледача і прымусіла яго думаць. Зрэшты, не толькі тэатральныя плакаты так будуюцца, а ўсе постары: гэта не іканічны малюнак аб’ектаў, а сімвалічная візуалізацыя сэнсу, якую трэба дэшыфраваць. Калі сімвалы не дэшыфруюцца, то плакат не функцыянальны. Плакат – гэта знак, які жорстка, эмацыйна і дакладна перадае паведамленне», – тлумачыць мастак.
Юрый Тарэеў у асноўным працуе ў камп’ютарных графічных рэдактарах, але часта выкарыстоўвае рукатворную графіку, фатаграфію і калаж, якія скануе і потым апрацоўвае на камп’ютары. «Інструмент не павінен быць бачны, толькі калі гэта не зроблена знарок», – кажа мастак.
Больш прац Юрыя Тарэева глядзі на ягоным афіцыйным сайце.
Творчасць, вечарыны, праблемы з паліцыяй і дух свабоды – у новым выпуску рубрыкі «Візуал».
Фатограф Аляксандр Веледзімовіч распавядае, як сёння ствараць герояў і якім чынам выкарыстоўваць пекла ў якасці натхнення.
Пра фатасэты на раёне і ў злачняках з незнаёмцамі.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
Javid Nabiyev speaks on arrests of gay people in Azerbaijan, explains the «fucking solidarity» term and the point of activism.
Joris Hanse, Dutch activist from the Doorbraak, speaks about the Netherlands not matching the stereotypes.