Хэштэгі нашага часу: шалёны рытм, прамая трансляцыя жыцця ў сацсеткі, stream нон-стоп. Рэакцыя на гэтую медыягарачку – slow media. У наступным выпуску рубрыкі Mediascape разглядаем новы рух, які жыве ў тэмпе «памалу едучы, далей заедзеш».
Slow media – гэта частка культуры павольнага руху жыцця (slow movement), якую заснаваў італьянскі журналіст Карла Петрыні. У 1989 годзе Еўропу накрыла хваля дэманстрацый і грамадскіх пратэстаў супраць экспансіі Макдональдса. Тады Петрыні заснаваў арганізацыю Slow Food з мэтай папулярызаваць традыцыйныя стравы і мясцовую культуру. І пачалося: Slow TV, Slow Education, Slow Travel, Slow Media.
Варта ведаць, што «slow» у гэтай канцэпцыі – антыпод фаст-фуду, а не проста «запавольванне» (як у «slow down»).
Як і з slow food, slow media – гэта гісторыя не пра хуткае спажыванне інфармацыйнага прадукту, а пра ўдумлівы падбор інгрэдыентаў і стараннае іх прыгатаванне.
Калі праводзіць аналогію, то slow media – гэта ровар. Усе ведаюць, што ровар – гэта класна, якасна і прагрэсіўна. Вядома, ровар не разганяецца настолькі хутка, як аўтамабіль, але ж памалу едучы – далей заедзеш, так?
Уласна, ініцыятыва slow media з’явілася спачатку ў Амерыцы ў 2010 годзе, а ўжо потым у Еўропе. Тры даследчыкі з Германіі – Бенедыкт Кёлер, Сабрыя Дэвід і Ёрг Блумтрыт – нават стварылі і апублікавалі The Slow Media Manifesto. У ім пастулюецца: slow media – гэта канцэпцыя надзейнага і якаснага кантэнту ў адказ на драматычнае прадстаўленне інфармацыі ў шалёным тэмпе. Асноўны кантэнт slow media – якасная публіцыстыка і аналітыка, а не кароткія навіны і сенсацыі. Аўтары прапаноўваюць спажываць інфармацыю асэнсавана і ўдумліва, а не пасіўна і хутка.
Маніфест Slow Media
Slow media робяць унёсак ва ўстойлівае развіццё. Аснова вытворчасці медыйнай прадукцыі – сыравіна, умовы працы, тэхналагічныя працэсы. Падводныя камяні ўстойлівых медыя – празмерная эксплуатацыя, нізкія заробкі і неабмежаваная камерцыялізацыя. Устойлівае спажыванне – гэта адзін з кітоў slow media.
Slow media прапагандуюць моназадачнасць. Нельга спажываць іх няўважліва і павярхоўна. Так, ужыванне смачнай ежы прадугледжвае напружанне ўсіх органаў пачуццяў. Прынцып спажывання slow media такі ж: сканцэнтруйся і атрымлівай асалоду.
Slow media імкнуцца да ідэалу. Аднак гэта не заўсёды найноўшыя дасягненні рынку. Важна, што яны пастаянна ўдасканальваюць інтэрфейсы, іх даступнасць і функцыянал.
Slow media робяць якасць адчувальнай. Вытворчасць, дызайн і кантэнт адказваюць самым высокім стандартам якасці. Гэта вылучае іх на фоне больш хуткіх канкурэнтаў, напрыклад, высокаэстэтычным дызайнам або прэміяльным інтэрфейсам.
Slow media прасоўваюць прас’юмераў – людзей, якія вызначаюць, што і як яны хочуць спажываць і ствараць. Актыўны чытач натхняецца кантэнтам для генеравання новых ідэй, пачынае дзейнічаць і выцясняе пасіўнага спажыўца з поля дзеяння slow media.
Slow media любяць дыскурс і дыялог. Умець слухаць для іх так жа важна, як і ўменне гаварыць. Яны ідуць да сваіх канкурэнтаў, каб уступіць у дыялог. У дадзеным кантэксце «slow» азначае быць удумлівым, ісці насустрач, паважаць і ўмець падвяргаць сумненню сваю пазіцыю.
Slow media – гэта сацыяльныя медыя, таму вакол іх ствараюцца суполкі людзей. Аўтары абмяркоўваюць з аўдыторыяй актуальныя тэмы. Такія СМІ прапагандуюць ідэю разнастайнасці пунктаў гледжання.
Slow media паважаюць сваіх чытачоў. Яны ўзаемадзейнічаюць з імі, не глядзяць на чытачоў зверху ўніз і разумеюць іронію, з якой чытачы могуць да іх звяртацца.
Slow media распаўсюджваюцца праз сістэму рэкамендацый, а не праз рэкламу. Свайму поспеху яны абавязаныя сарафаннаму радыё.
Slow media не выходзяць з моды. Яны выглядаюць свежымі нават праз дзесяцігоддзі. Як дарагі каньяк, з часам яны толькі паляпшаюцца.
Slow media маюць асаблівую аўру. Яны выклікаюць пачуццё дачынення і жаданне быць унікальнымі, хоць і вырабляюцца індустрыяльнымі метадамі.
Slow media прагрэсіўныя, а не рэакцыйныя. Яны абапіраюцца на тэхналагічныя дасягненні і сеткавую структуру грамадства. На фоне паскарэння шматлікіх сфер жыцця наўмысная запаволенасць – ключ да выжывання. Slow media не канфліктуюць з хуткасцю твітара, блогаў і сацыяльных сетак, а наадварот, актыўна выкарыстоўваюць іх перавагі.
Slow media факусуюцца на якасці як вытворчасці, так і кантэнту. З павелічэннем даступнасці інфармацыі цэніцца майстэрства крытыкі крыніц інфармацыі, іх класіфікацыі і ацэнкі.
Slow media патрабуюць даверу, але патрэбны час, каб яны заслужылі гэты давер. За slow media рэальныя людзі. І гэта можна адчуць.
Амерыканскае медыя пра ўплыў інфармацыйных тэхналогій на культуру, эканоміку, палітыку. Прарыўное, інавацыйнае і перадавое СМІ!
The Strange Case of the Woman Who Can’t Remember Her Past–Or Imagine Her Future
Like. Flirt. Ghost: A Journey into the Social Media Lives of Teens
Часопіс заснаваны ў Лондане ў 2012 годзе. Некамерцыйны партал публікуе правакацыйныя і глыбокія матэрыялы. На важныя пытанні даюць адказы навукоўцы, мастакі, філосафы.
Папулярнае ў ЗША медыя, якое цягам 170 год публікуе матэрыялы пра навуку і тэхналогіі. Спачатку гэта была газета з чатырох старонак, дзе друкавалі навіны пра вынаходкі. Цяпер у часопісе можна пачытаць грунтоўныя і аб’ёмныя матэрыялы, якія робяць вучоныя з усяго свету.
Стваральнікі гэтага медыя лічаць сябе самвыдатам, а не СМІ. Усе робіцца сваімі сіламі, без інвестыцый. Тут працуюць маладыя журналісты, мастакі, ілюстратары, дактары, праграмісты, археолагі і людзі розных прафесій, якія знаходзяць сябе ў даследаванні знешняга свету. Іх мэта – вярнуць журналістыцы яе прызначэнне: аб’ектыўна асвечваць падзеі, удумліва вывучаць ход рэчаў і крыніцы росту і развіцця сваіх чытачоў.
Беларускае медыя, якое фінансуецца чытачамі. Часопіс збірае гісторыі, рэпартажы, публікуе лонгрыды і фотапраекты. Тэмы матэрыялаў вострыя, як лязо. Мэта часопіса – расказваць пра тое, што сёння рэальна хвалюе беларусаў. Ён дае магчымасць ствараць свае праекты ў грамадскім сектары, шукаць аднадумцаў і абменьвацца з імі ідэямі.
«Гена и героин. Как минский дворник и вчерашний школьник избавились от наркомании»
Мы вярнуліся! І зараз адкажам табе на пытанні, чаго чакаць ад нас далей.
У новай рубрыцы Mediascape разбіраемся, як напісаць першакласны прэс-рэліз, каб ад яго майточкі змакрэлі.
Мы задаліся наіўным пытаннем і звярнуліся з ім да вядучых беларускіх анлайн-медыя.
Напярэдадні публікацыі наступнага маніторынгу «Мовы варожасці ў беларускіх СМІ» аналізуем яго вынікі.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
Javid Nabiyev speaks on arrests of gay people in Azerbaijan, explains the «fucking solidarity» term and the point of activism.
Joris Hanse, Dutch activist from the Doorbraak, speaks about the Netherlands not matching the stereotypes.
COMMENTS (2)
https://monocle.com/magazine/
дзякуй!