Перад запускам праекту «Іншыя гісторыі», прысвечанага стварэнню дакументальных аўдыяпадкастаў, распавядаем пра кардынальна новы для Беларусі медыяжанр і яго шалёную папулярнасць у астатнім свеце.
Напярэдадні Хэлоўіна 1938 года ў эфіры амерыканскай радыёстанцыі CBS прагучала пастаноўка «Вайна светаў» па аднайменнаму раману вядомага фантаста Герберта Ўэлса. Радыёспектакль выглядаў як серыя экстранных паведамленняў пра напад марсіян на Нью-Джэрсі, пасля чаго было аб’яўлена ваеннае становішча, сувязь перарвалася і ў эфір скрозь перашкоды прабіўся адчайны радыёаматар у пошуках хоць каго-небудзь жывога. Слухачы настолькі паверылі ў рэальнасць сюжэта, што больш за мільён з іх у паніцы пачалі збіраць пажыткі і валіць на захад.
Канешне, цяпер, калі нас адначасова атачаюць столькі дэвайсаў, экспірыенс ад праслухоўвання радыё не будзе такім цэльным, але ўсё ж такі яно, як ніякае іншае медыя, запрашае нашае ўяўленне адчыніць рыпучую дзверцу ў Нарнію гаманлівых вобразаў. Чым і карыстаюцца аўдыядакументалкі. Дык што ж гэта такое?
Аўдыядакументалістыка, або feature, – гэта нон-фікшн радыёжанр, які працуе на стыку радыёспектакля, дакументальнага кіно і журналісцкага рэпартажу. Для аўдыядакументаліста галоўнае распавесці з дапамогай гуку гісторыю, а якім чынам – тут ужо за стырно сядаюць уяўленне і законы драматургіі. Балазе акустычных сродкаў хапае: голас наратара, герояў, гукі крокаў, машын, гоман лесу, вадаспаду – гэта як канструктар: ты заплюшчваеш вочы і ўяўляеш, што чутна разам з голасам расказчыка і чаму гучыць мерная паўза пасля шакуючай заявы героя.
Звычайна дакументалкі асвятляюць складаныя тэмы, моцна зацягнутыя ў гордзіеў вузел, таму падзеі раскрываюцца з розных бакоў, слова даюць відавочцам, родным, сябрам, ворагам, па магчымасці – усім. А слухач ужо пільна сочыць за дэталямі і эмацыйна перажывае тэмбр апавядання. Любімыя тэмы прадзюсараў аўдыядакументалак – прыродныя катастрофы, гучныя забойствы, палітычныя працэсы, баёпікі. Тэмп – звычайна павольны, праграма можа цягнуцца ад дзесяці хвілін да дзвюх гадзін. Але, як кажуць, калі ў выпуску ёсць добры саспіенс, не заўважыш, як пераробіш усе хатнія справы пад сюжэтныя хітрыкі.
Аўдыядакументальная гісторыя пра «Беларускую вясёлку» – утапічнае грамадства без іерархіі ды аўтарытэтаў.
Філасофская аўдыяпрыпавесць пра ваўка, пра людзей, якія яго захоўваюць, і пра людзей, якія яго забіваюць.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
Javid Nabiyev speaks on arrests of gay people in Azerbaijan, explains the «fucking solidarity» term and the point of activism.
Joris Hanse, Dutch activist from the Doorbraak, speaks about the Netherlands not matching the stereotypes.