Колькі ў цябе альтэр-эга па жыцці ды колькі менавіта ў гэтым відэаблогу?
Іх шмат, усіх не ўспомню. На радыё, у пашпарце, інтэрнэце – розныя прозвішчы. І на сваё сапраўднае я наўрад ці адгукнуся на дварэ, бо, здаецца, яго ведаюць толькі мамка з таткам і бухгалтар з ЖКГ. Што да відэаблогу – яго вядзе чалавек без імя. Вядома толькі, што ён з тутэйшых, жыве дзесьці на элітным ускрайку Серабранкі ды мае няскончаную вышэйшую адукацыю. Праз гэта адказы на ўсе жыццёвыя пытанні адшуквае выключна ў псіхалагічна-матывацыйнай літаратуры (зразумела, знаходзіць) і гэткім чынам далучаецца да шырокіх колаў менскіх офісных насельнікаў.
Ці не баішся ты, што гэтае хобі стане тваім асноўным заняткам?
Я веру ў гараскоп, бо сам яго некалі пісаў. А там чорным па беламу: Блізнюкі ніколі паўнавартасна не належаць адной справе, іх усё жыццё раздзірае ад лішку ідэяў (часцей за ўсё немагчымых у рэалізацыі). У іх не можа быць асноўных заняткаў, толькі процьма другасных. Прыкладна гэтак і ў мяне. Зрэшты, калі відэаблог пачне прыносіць вялікія грошы (а я ўжо чую цяжкі тупат плацежаздольных аматараў, гатовых выкупляць рэкламнае месца на сценцы за маёй спіной), я з’еду ў Камбоджу і пачну весці жыццё зухаватага татачкі, які разам з жонкаю будзе выхоўваць дачку ў традыцыях артадаксальнага будызму.
Якім можа быць развіццё гэтага праекту? Ці паступаюць нейкія прапановы?
Асноўная мэта праекту (а мне падабаецца называць гэта хаатычнае месіва зграбным словам «праект») – давесці відэаблогінг да стану архітэктуры. Бо там так: стаіць пасярод плошчы будынак і важна маўчыць, збіраючы на сабе захопленыя позіркі. Гэтак хачу і я. Проста глядзець у камеру, калекцыянуючы тысячы лайкаў. Так, прапановы ёсць – але галоўнай, ад тэлеканалу «Дача и растениеводство», я яшчэ не дачакаўся.
Организаторка рейвов – об эйджизме в фэшн-индустрии, дресс-коде black tie и тренде на постапокалиптику.
Редакция главного городского журнала Бреста – о бизнес-модели, хайповых темах и неудачном названии.
Его имя Тейп, а фамилия – красавчик.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
A story about (or no) cooperation between government representatives, NGOs and ordinary people that care.
Javid Nabiyev speaks on arrests of gay people in Azerbaijan, explains the «fucking solidarity» term and the point of activism.
Joris Hanse, Dutch activist from the Doorbraak, speaks about the Netherlands not matching the stereotypes.
COMMENTS (2)
а нормально так
думал лажа, а там ржака)